Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
en wij maakten ons <strong>uit</strong> <strong>de</strong> voeten. Daarginds vochten er als wil<strong>de</strong> <strong>die</strong>ren,<br />
doch thans liet ik hen begaan; zij waren nog niet te helpen.<br />
De meester zegt dat jij dit alles hebt beleefd, ik hoef daar dus niets<br />
van te vertellen. Maar telkens weer vraag ik mij af, <strong>Jozef</strong>: Hoe heb je<br />
dit als aards mens kunnen verwerken? De mens <strong>die</strong> overkomt zal dit<br />
alles beleven en hij zal zich dit afvragen. Want wie aan onze zij<strong>de</strong> van<br />
<strong>de</strong> hel hoort vertellen en voelt dat hij zich geestelijk wil verrijken, zal,<br />
zoals ik, afdalen en al <strong>die</strong> toestan<strong>de</strong>n willen leren kennen. Want het<br />
is geestelijke wijsheid, dit alles te weten.<br />
Plotseling wer<strong>de</strong>n wij aangesproken. Voor ons ston<strong>de</strong>n enige<br />
wezens en on<strong>de</strong>r hen bevond zich onze gids. Wij waren blij hen te<br />
ontmoeten. Ik was ten zeerste verwon<strong>de</strong>rd toen hij mij vroeg of ik <strong>die</strong><br />
arme vrouw had kunnen helpen.<br />
‘Weet u daar dan van’, vroeg ik.<br />
‘Wij weten alles wanneer wij dat willen. U ziet, wij blijven toch<br />
verbon<strong>de</strong>n, ook wanneer u alleen bent. Ik wil<strong>de</strong> u tonen dat u niet<br />
angstig hoeft te zijn en dat er steeds helpers zijn, waar u zich ook<br />
bevindt.’<br />
Dit gaf mij een geweldige steun; <strong>de</strong> gidsen waakten over het wel en<br />
wee van <strong>de</strong> jongere broe<strong>de</strong>rs.<br />
‘Concentratie, mijn vriend’, sprak hij, en ik begreep hem.<br />
Toen gingen wij weer <strong>uit</strong>een. Wij waren in verschillen<strong>de</strong> gebouwen<br />
geweest en ik had reeds veel van dit leven leren kennen. Toch<br />
zou ik op eigen krachten <strong>de</strong> verbindingssfeer nog niet kunnen terugvin<strong>de</strong>n.<br />
Maar ik zou dat te weten komen, hoe dan ook. Dat was geestelijk<br />
bezit en dat wil<strong>de</strong> ik mij eigen maken. Een glimp van het <strong>die</strong>rlijke<br />
leven hier was voor mij zichtbaar gewor<strong>de</strong>n. Verschillen<strong>de</strong><br />
gevechten zag ik nog, maar ik ging er niet op in en liet hen stilletjes<br />
vechten, want ik had mijn leergeld betaald.<br />
Uren dwaal<strong>de</strong>n wij rond en ongemerkt waren we weer in <strong>de</strong> buurt<br />
van <strong>de</strong> holen en krotten gekomen. Ook daar werd gevochten en op<br />
een gegeven ogenblik raakte ik <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r kwijt en stond moe<strong>de</strong>rziel<br />
alleen in <strong>die</strong> verschrikking.<br />
Wat nu, dacht ik, hoe zal ik <strong>de</strong> an<strong>de</strong>ren ooit terugvin<strong>de</strong>n? Ik zocht<br />
en zocht, maar zag bij geen wezen <strong>de</strong> ster waaraan ik een broe<strong>de</strong>r<br />
moest herkennen. Lang dacht ik erover na wat ik zou moeten begin-<br />
215