Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Maar de moeder zei nu: ‘Kindlief, ik moet gaan, maar ik zal tot je
terugkeren.’
‘O, een engel bent u, moeder. Komt u terug?’
‘Ik kom terug, mijn kind, ik zal over je waken.
‘Goddank, mijn gebeden zijn verhoord.’
‘Ik wist’, hoorde ik het schone wezen zeggen, ‘dat zij vroeg of laat
was te helpen.’
Nu loste de verschijning op en was voor onze ogen verdwenen. Iets
wonderlijks had ik mogen beleven. Zij was heengegaan naar een
andere bestaanssfeer, naar haar eigen hemel. Groots was dit ogenblik
en ik maakte dit in de hel mee. Hier waren dus ook schone momenten
te beleven.
Wij droegen de vrouw naar de verbindingssfeer en gaven haar in
andere handen over. Daar werd er voor haar gezorgd en zou men
haar de eerste geestelijke hulp geven. Hoever was zij afgedaald. Maar
één wezen waakte over haar en dat was haar moeder. Zij had God om
hulp gesmeekt en die hulp was gekomen. Op het meest onverwachte
ogenblik begonnen de goddelijke krachten te werken en dan was
er verbinding mogelijk. Nu was haar kind op de goede weg teruggekeerd.
Het had mij diep getroffen, het was een heerlijk moment,
daarvoor wilde ik alles trotseren. Eerst in de hel voelde zij de verschrikking
van haar eigen leven. Hoe had zij geleden en alleen omdat
zij dacht lief te hebben. Zij had een dier in mensengedaante liefgehad.
Toch was zij dit monster gevolgd, want het dier liet haar niet
met rust en haar eigen leven was niet anders geweest dan het zijne.
Hoe gelukkig voelde ik mij dat ik voor het eerst een mens had mogen
helpen.
Ik bleef korte tijd bij de broeders en zusters en toen ik mij weer
goed voelde, daalden wij beiden weer af, nadat wij hadden besloten
bijeen te blijven. Weer voelde ik de duisternis en die stinkende
invloed mij overvallen. Vreselijk was het, telkens en telkens dit
opnieuw te moeten beleven. Wij dwaalden wederom door de straten
van de stad, die door haat was opgebouwd. Iedereen vreesde te worden
aangevallen, men schuwde elkaar. Ik zag gelegenheden waar
gedronken kon worden, zoals men op aarde kende, maar deze drank
verbrandde je innerlijk. Dit was iets nieuws voor mij, ik walgde ervan
214