Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

‘Moeder, o, moeder’, riep zij plotseling, ‘moeder, kom tot mij en
vergeef mij mijn zonden; vergeef mij wat ik heb misdaan. O, moeder,
hij heeft mij geschopt en geslagen en verkocht. O, dat dier in
mensengedaante! Steeds dieper daalde ik, moeder. Hoelang heb ik
gebeden; hoort u mij niet? U zult niet tot mij kunnen komen en toch
weet ik dat u mij liefhebt. O, heb genade, mijn God en mijn moeder.
Ik wil dit leven niet meer, ik wil niet terug. Tot u wil ik terugkeren;
mijn God, vergeef mij mijn zonden.
Moeder, moeder, hoort u mij? Men zei mij reeds lang geleden dat
ik u zou kunnen roepen en dat u zou komen, maar ik heb niet durven
roepen. Nu roep ik reeds een tijd lang; hoort u mij niet? Moeder,
laat het niet tevergeefs zijn, of ik val terug; ik kan mij niet meer alleen
staande houden.’
Ik schreide, Jozef, en de broeder eveneens. Arm kind, dacht ik,
arme vrouw. Ik zat naast haar en bad dat haar wens verhoord zou
worden.
Plotseling verwaasde haar blik en toen ik omhoog keek, bewonderde
ik een schoon wezen, dat door lichtende wolken scheen te worden
gedragen. Voor haar ogen zweefde haar moeder. Zij manifesteerde
zich in deze duisternis om haar kind te redden. Dat was de liefde van
een moeder voor haar kind! Op het laatste ogenblik werd uit hogere
sferen ingegrepen. Thans was zij te bereiken, ik voelde en zag het.
Dit was voor een hoge geest mogelijk. Wanneer de afgedwaalde innig
smeekt om vergeving, dan is er verbinding en kan een gebed wonderen
verrichten. Het wezen riep om haar moeder en schreide steeds.
Een schitterend tafereel speelde zich voor mijn ogen af; het was ontroerend.
Zoiets schoons had ik nog niet meegemaakt.
‘Zult u mij vergeven, moeder?’ riep de arme vrouw tot de verschijning.
Het verheven wezen knikte met een blijde glimlach op het
schone gelaat. Een engel van het licht was in de hel afgedaald om
haar eigen kind te helpen.
‘Laat mij u zeggen wat ik deed’, riep de ongelukkige.
‘Zeg mij niets’, hoorde ik nu, ‘ik weet alles; God heeft je vergeven.
Werk, werk aan jezelf, ik zal je van hieruit steunen.’
‘Moeder, o, kom tot mij, waarom daalt u niet van die hoogte af en
komt u niet tot mij? Moeder, blijf bij mij, lieve moeder.’
213