Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

ust gelaten willen worden, wat doen zij dan hier?
‘Wij willen u helpen’, zei de broeder.
‘Ik weet wat dat helpen betekent’, zei zij en begon weer opnieuw
te jammeren.
Zij kromp ineen bij iedere tred die wij haar naderden.
‘Gij vervloekte mannen, dat helpen ken ik. Gij allen zijt vervloekt.
Ge wilt ons bezitten en dan als vodden achterlaten. Ik stik liever’, zei
zij.
Ik begreep dat haar ziel was verscheurd en dat haar hart bloedde.
Maar hoe wij ook probeerden haar te overtuigen, zij wilde niet.
‘Addergebroedsel, honden, dierlijke gedrochten, ik stik liever’, zei
zij nogmaals, ‘met geweld, maar dan over mijn lijk.’
Om Godswil, dacht ik, wat heeft zij beleefd, maar ik kon alles wel
raden en vond het afschuwelijk. De broeder werkte door concentratie
op haar in en daardoor werd zij wat kalmer. Ik stond voorovergebogen
en sprak tot haar. Wat er om mij heen en achter mij geschiedde,
kon ik niet waarnemen. Ik was te veel in mijn werk verdiept om
haar te helpen, dat ik daarop zou hebben kunnen letten. Plotseling
stiet zij een vreselijk geschreeuw uit en voordat ik erop bedacht was,
waren wij beiden besprongen. Zij schreeuwde van smeerlappen en
ongedierte, maar al haar geschreeuw ging in dit tumult verloren. Een
wild uitziend menselijk beest had mij en haar in zijn klauwen. Ik
rolde op de grond en over haar heen en klampte mij aan haar vast,
want ik wilde haar niet loslaten. Intussen beukte ik op het dier in,
maar het was alsof een vlieg een olifant wilde aanvallen; ik had niets
in te brengen. Ik raakte mijn bewustzijn kwijt en wat er verder met
ons beiden gebeurde, dat weet ik niet meer.
In een stille buurt, in een andere omgeving en bevrijd van die donkere
hel, kwam ik weer tot bewustzijn. De arme vrouw was nog
steeds bewusteloos. Het monster had mijn keel bijna dichtgedrukt en
ik vroeg aan de broeder wat er was geschied.
‘Wij zijn door andere broeders bevrijd’, zei hij, ‘en wij bevinden
ons in een andere sfeer.’
‘Goddank’, zei ik. ‘Kunnen ze ons hier niet bereiken?’
‘Nee, dat is niet mogelijk!’
‘Waar is dat dier?’ hoorden wij haar vragen.
211