Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Stotend, woord voor woord, sprak hij, maar ik ving het op.
Goddank, dacht ik, hij heeft mijn werk begrepen. Het waren maar
weinig woorden die hij had gesproken, maar het deed mij goed ze uit
zijn mond te horen. Het stemde mij gelukkig.
Ja, weinig mensen konden dit aanvaarden. Ik hoorde zo heel vaak
dat ik te eenvoudig was, niet literair, niet suggestief genoeg, zodat men
alles wat ik van het leven na de dood vertelde, niet kon waarderen.
Ze vonden het te zoet! Eens echter zouden ze allen zoet worden, als
honing zo zoet. Wanneer deze mensen voor het grootste en laatste
probleem werden gesteld, wanneer hen de schellen van de ogen vielen,
wanneer zij achter de sluier zouden mogen zien, wanneer zij
naakt stonden voor Gods heilige troon, dan zou alles niet te zoet en
te eenvoudig zijn en zouden zij veel, heel veel van die eenvoud willen
bezitten. Daar eerst zagen zij zichzelf, eerst dan zouden zij dit alles
waarderen. Maar voor die mensen schreef ik ook niet. Zij waren niet
te bereiken.
Hij die daar op zijn sterfbed lag, hij, de priester, voelde de warmte
en de geestelijke kracht die uit alles straalde en vooral de grote liefde
van Alcar. Meer had ik niet kunnen verwachten. Ook van hen die in
leed en smart verkeerden, die alleen waren achtergebleven en tot de
hoogste klasse van de maatschappij behoorden, had ik brieven ontvangen
dat zij zeer, zeer gelukkig waren. In de uren van scheiding had
Alcar hen door zijn grote liefde gesteund. Zij wisten nu dat zij hun
geliefden zouden terugzien. Zij hadden het grootse zien gebeuren;
aan het sterfbed van hun geliefden hadden ook zij iets waargenomen.
De stervende zelf had het uitgeroepen. Voor hen allen waren mijn
boeken een geestelijke steun geworden, de kracht om het leven nu
alleen te kunnen voortzetten. Door datgene wat Alcar zei, hadden zij
het kruis op de schouders genomen dat God hun te dragen had gegeven.
Alleen wanneer de mensen in leed en smart verkeerden, dan
eerst waren zij te bereiken en gaven zij zich gewillig over. Geen aardse
geleerdheid kon hen dan helpen; dan verlangden zij naar de geestelijke
warmte, naar eenzelfde gevoel en naar liefde. Dan vielen hen
de schellen van de ogen en luisterden zij naar die zachte maar duidelijke
stem en vonden zij zichzelf.
Maar die anderen hadden geen geestelijk voedsel nodig, zij stonden
21