Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

telijke lessen zijn. Toen dit voorbij was en ik wat bekomen was, wandelden
wij door straten, zoals op aarde, maar rondom loerden de
menselijke hyena’s, die ons zouden bespringen als zij de gelegenheid
daartoe kregen. De gids had mij en de anderen die hevig waren
geschrokken, geholpen, en voorwaarts ging het, het onbekende en
dierlijke leven tegemoet.
Lang hoefden wij niet te wachten. Toen rook ik een afschuwelijke
stank, de uitstraling van hen die hier leefden. Ook daarvan wist ik af
en het ging dus aan mij voorbij, maar door alles heen voelde ik mijn
hart kloppen en was ik toch niet meer zo rustig.
Je leider heeft je dit alles duidelijk gemaakt en de meester zegt dat
ik je daar niets van hoef te vertellen. Maar ik dacht aan jou, Jozef, dat
jij de moed hebt gehad dit alles als aards mens te trotseren en het
hebt uitgehouden.
Alle duistere machten waren nu door mij heen gegaan en ik was
met de anderen in de hel opgenomen. Dit leven had ons opgeslurpt.
Hier leefden miljoenen mensen bijeen, allen verongelukten der
aarde. Hier zou ik moeten werken en lange tijd blijven.
De gids maakte mij erop attent dat er enigen waren slaags geraakt.
Ik keek naar de plaats waar zij aan het vechten waren; in enkele
seconden waren het er honderd. Zij die vielen, schopten en sloegen
van zich af totdat zij bewusteloos ineenzonken. Dan nog liet men
hen niet met rust en sleepte men hen voort totdat zij ontoonbaar
waren. Over zoveel wreedheid ergerde ik mij en balde mijn vuisten,
gereed erop af te vliegen, want dit was niet menselijk meer.
De gids hield mij echter tegen en zei: ‘Wilt gij zelf vernietigd worden?
Is u niet geleerd dat overgaan vernietiging en verbinding betekent?’
Ik wist het en toch had ik er niet aan gedacht.
Als beesten lagen zij op elkaar en ik zag bloed. Wetende dat men
in de geest leeft, is het haast niet te begrijpen, maar ook daarover had
ik op school horen spreken. Angstaanjagende kreten stieten de verslagenen
uit. Met nog een broeder zagen wij tenslotte kans één van
hen onder hun klauwen vandaan te bevrijden. Het was een oude man
en hij was bewusteloos. Men had hem bijna verscheurd. Wat doe je
ook in dit leven, dacht ik.
208