Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
eens toebehoor<strong>de</strong>, terugvin<strong>de</strong>n.’<br />
Ik beef<strong>de</strong> en voel<strong>de</strong> mijn hart hevig kloppen. Wij wan<strong>de</strong>l<strong>de</strong>n langs<br />
verschillen<strong>de</strong> graven en ein<strong>de</strong>lijk hield mijn leermeester mij staan<strong>de</strong>.<br />
Ik las: Hier rust G. D.<br />
‘Uw eigen kleed’, zei <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r tegen mij, ‘uw lichaam, wat het<br />
geestelijk lichaam tij<strong>de</strong>ns het aardse leven verborg.’<br />
Ik nam plaats op <strong>de</strong> rand van mijn eigen graf en keek naar mijzelf.<br />
Daar lag ik, <strong>dood</strong>, maar ik leef<strong>de</strong> hier en keek naar dat wat mij eens<br />
toebehoor<strong>de</strong>. Door <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> zag ik mijzelf in staat van ontbinding.<br />
Kun je je iets afschuwelijkers voorstellen, <strong>Jozef</strong>?<br />
Ik dacht aan mijn leven op aar<strong>de</strong>. Bloemen versier<strong>de</strong>n mijn graf,<br />
door mijn gelief<strong>de</strong>n daar neergelegd. Ik voel<strong>de</strong> hun lief<strong>de</strong>gedachten<br />
voor mij, <strong>die</strong> gestorven was. Afgrijselijk was dit toneel. Waarom, zo<br />
dacht ik, zoekt u mij hier, moe<strong>de</strong>r, en niet in uw nabijheid? Hoevele<br />
malen waren mijn gelief<strong>de</strong>n reeds hier geweest en had<strong>de</strong>n geschreid,<br />
zodat ik hun leed kon voelen! Straks zou<strong>de</strong>n alleen <strong>de</strong> been<strong>de</strong>ren<br />
overblijven, lang zou het niet meer duren.<br />
Hoe ik ook wil<strong>de</strong>, in dat lichaam kon ik niet binnendringen. Iets<br />
hield mij tegen en ik voel<strong>de</strong> dat het mijn leermeester was <strong>die</strong> mij dit<br />
belette. Ik had mijn aardse kleed afgelegd en een an<strong>de</strong>r ontvangen,<br />
dat eeuwig voortleef<strong>de</strong>. Mijn God, hoe machtig is dit weerzien, hoe<br />
klein en nietig moet zich <strong>de</strong> mens voelen <strong>die</strong> dit mag beleven.<br />
Ik voel<strong>de</strong> mij dan ook nietig en klein; het had mij overrompeld. Hoe<br />
afschuwelijk het ook was, het beeld was leerzaam. Hier trachtte mijn<br />
moe<strong>de</strong>r mij terug te vin<strong>de</strong>n, hier vloei<strong>de</strong>n haar tranen, maar hier zou<br />
ik nooit terugkeren. Weg wil<strong>de</strong> ik, ver hiervandaan. Ik had gedacht<br />
dit alles te kunnen verwerken, maar toch werd het mij te machtig.<br />
Hoe groot is God, Die dit alles bestuurt. Van stof zijt gij en tot stof<br />
zult gij we<strong>de</strong>rkeren! Ik dacht aan <strong>de</strong>ze woor<strong>de</strong>n. Ik was stof geweest<br />
en weer tot stof gewor<strong>de</strong>n.<br />
Op <strong>de</strong> rand van mijn eigen graf bad ik innig, heel innig, dat ik <strong>de</strong><br />
kracht zou mogen ontvangen om mijn gelief<strong>de</strong>n <strong>de</strong> ogen te openen.<br />
Daarvoor bad ik en mijn leermeester met mij. Hier zou ik nooit<br />
terugkeren, dat wist en voel<strong>de</strong> ik.<br />
Moe<strong>de</strong>r, mijn lieve moe<strong>de</strong>r, o kom hier niet meer! Ik leef en ben<br />
gelukkig en zal u eens terugzien. Strooi bloemen op menselijke pa<strong>de</strong>n<br />
203