Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

leven af te weten! Dreigt er voor hem geen gevaar meer, broeder?’
‘Nee Gerhard, dat gevaar heeft hij overwonnen, in niets dreigt er
voor hem gevaar. Hij is bewust en wie zich van zijn toestand bewust
is, die leeft en draagt dit als eeuwig bezit. Hij, uw vriend, heeft zich
van alle stoffelijke genoegens en verlangens bevrijd. Hij leeft alleen
voor zijn leider en zijn gaven en voor de drang iets voor de mensheid
te mogen doen, en dit vernietigt alle gevaar. Hij leeft zoals een instrument
behoort te leven, wil het als medium iets bereiken. Gij ziet wat
hier is bereikt. De mens op aarde zal dit echter nog niet aanvaarden
omdat men zelf wil zien en horen. Hij is diep in ons leven gedrongen,
maar de mens die stoffelijk leeft en denkt, kan de heiligheid van
ons leven niet aanvoelen. Toch worden er velen bereikt en die enkelingen
zullen ons weer helpen het spiritualisme op aarde te verspreiden.
Op dit werk kan Gods zegen rusten, doch het kan ook een vloek
worden en daarvoor zorgen zij die zich vergeten. Het moeten sterke
benen zijn, zoals men zegt, om de weelde te kunnen dragen, maar
velen kunnen dat en dan eerst wordt er veel tot stand gebracht.
Nogmaals, Gerhard, maak u over hem niet bezorgd; hij is in goede
handen.’
Dit was de eerste keer, Jozef, dat ik je na mijn dood op aarde ontmoette.
Groot, heilig en rein zijn deze gaven, die de mens van God
heeft ontvangen. Vliegensvlug vlogen je vingers over de machine en
in de tijd die ik bij je was, had je tien grote vellen vol geschreven.
Spoedig zou een deel zijn vastgelegd. Ik had je op aarde gekend en
wist wie je was. Je had nooit iets geleerd en dan dit te kunnen, dat
was wonderlijk voor mij. Nu doorleefde ik zelf wat ik toen zag. De
woorden die ik op het kerkhof tot je had gesproken, striemden mijn
ziel. Hoe heilig was het geestelijke leven en het spiritualisme; ik zou
dit nu wel duizend keer willen herhalen. Om je heen lag een grote
rust, de rust van de geest die door je werkte en die je leider was.
Ik voelde nu dat de broeder wilde heengaan; toch kon ik mij niet
van je losmaken. Tijden achtereen had ik hier wel willen blijven,
maar er moest een einde aan komen. Een wetenschap was ik rijker
geworden en nu was het geen teleurstelling meer dat je mij niet waarnam.
Ik begreep de grote moeilijkheid, medium te zijn op aarde. Om
in ons leven reizen te mogen maken en toch daar te moeten blijven
201