Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
te vertellen. <strong>Zij</strong> leef<strong>de</strong>n, en <strong>de</strong> mens op aar<strong>de</strong> wist van dit leven af en<br />
hierdoor waren zij weer met elkaar verbon<strong>de</strong>n. Voor enige uren<br />
waren zij innig tezamen. Door <strong>de</strong> hulp van mijn leermeester had ik<br />
dit alles begrepen. Hoe ontzaglijk groot is dan het spiritualisme, hoe<br />
mooi zijn zulke zittingen. Hier werd wijsheid door het kruis ontvangen,<br />
maar wij kunnen dit op verschillen<strong>de</strong> wijzen doen zoals <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r<br />
mij zei. Bijvoorbeeld door een tafel, <strong>die</strong> door mid<strong>de</strong>l van kloppen<br />
het alfabet spelt. Dit is een heel eenvoudig mid<strong>de</strong>l om verbinding te<br />
ontvangen. Hoe beef<strong>de</strong> en ril<strong>de</strong> ik toen <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r mij dit vertel<strong>de</strong>,<br />
daar ik wist hoe ik in<strong>de</strong>rtijd dat tafeltje had bespot. Maar dat alles lag<br />
nu reeds ver achter mij en ik begreep nu hoe onwetend <strong>de</strong> mens kan<br />
zijn. Met gebed eindig<strong>de</strong> <strong>de</strong>ze avond; een an<strong>de</strong>re keer zou ik mogen<br />
terugkomen.<br />
Hoeveel heerlijks had ik in <strong>de</strong> sfeer <strong>de</strong>r aar<strong>de</strong> mogen beleven! Wat<br />
nu, dacht ik. Zou ik naar mijn eigen sfeer moeten terugkeren? Ik wist<br />
het niet, doch na ons vertrek zei <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r: ‘Thans zal ik u het stofleven<br />
dui<strong>de</strong>lijk maken, waarover u op school hebt geleerd; kom, volg<br />
mij!’<br />
‘Wij gaan dus niet terug?’<br />
‘Voorlopig blijven wij in <strong>de</strong> sfeer <strong>de</strong>r aar<strong>de</strong>.’<br />
‘Zal ik hem dan nu niet zien?’<br />
‘Ja, straks!’<br />
Maar dat straks werd <strong>de</strong> volgen<strong>de</strong> dag, omdat ik eerst an<strong>de</strong>re toestan<strong>de</strong>n<br />
zou beleven. Wij wan<strong>de</strong>l<strong>de</strong>n door <strong>de</strong> straten, alsof we nog op<br />
aar<strong>de</strong> leef<strong>de</strong>n.<br />
‘Wij zijn geest’, zei <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r, ‘en toch kunnen wij alles meemaken<br />
wat <strong>de</strong> stofmens op aar<strong>de</strong> beleeft. Wij gaan in hun leven over en wat<br />
<strong>de</strong> mens beleeft, voelt en ziet, beleven wij ook. Zoals wij ons op een<br />
seance kunnen verbin<strong>de</strong>n, is dat in het normale leven ook mogelijk.’<br />
Thans zag ik het aardse leven dui<strong>de</strong>lijker dan toen ik op aar<strong>de</strong> leef<strong>de</strong>.<br />
Nu zag ik overal doorheen en dat kon ik toen niet. Ik zag <strong>de</strong> mensen<br />
en met hen <strong>de</strong> astrale mens.<br />
Toen tra<strong>de</strong>n wij een aards gebouw binnen, waar vele mensen bijeen<br />
waren en ik muziek hoor<strong>de</strong>. Deze muziek klonk roffelend, knarsend,<br />
krijsend en gillend in onze oren. Waar waren wij?<br />
‘In een bioscoop’, zei <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r, ‘wij zullen hier echter niet blijven,<br />
192