Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

al hun vragen antwoord gaf. Op gesloten brieven werd een rechtstreeks
antwoord gegeven en daarna werden die brieven geopend en
zag men dat het juiste antwoord was gegeven. Ik vond dit zeer wonderlijk,
ik zou het niet hebben gekund en ik begreep daardoor hoever
al deze geesten van mij verwijderd waren. Zij wisten niet alleen
wat de aardse mens vroeg, doch tevens werd de juiste diagnose
gesteld.
Ik hoorde de aanzittenden verwonderd zeggen: ‘Hoe is het mogelijk,
zij weten alles. Voor hen zijn er geen geheimen.’ Zeer dankbaar
was degene die werd geholpen. Andere aardse vragen werden weer
door een andere intelligentie beantwoord.
Daarna mocht ik in de kring treden en zo gebeurde het dat ik mij
voor het eerst op aarde mocht laten horen. Dat dit voor mij een sensatie
was, hoef ik je niet te zeggen. Maar hoe ik me ook concentreerde,
ik bracht er niets van terecht.
De hoge meester zei toen tot de aanzittenden: ‘Hij is tevoren nog
niet doorgeweest, u moet hem helpen.’
Toen hoorde ik zeggen: ‘Kunnen wij u helpen?’
Een dame met een mooie uitstraling stelde mij die vraag; zij had
een liefdevolle stem.
‘Gaarne’, spelde ik.
Mijn gedachten kwamen hortend en stotend door en goddank dat
ze mij begrepen. Doch ik voelde wel dat ik door de hoge geest was
geholpen.
Ik zei: ‘Zeg aan Jozef dat ik hier ben; hij kent mij en weet wie ik
ben.’ Maar ik noemde niet mijn naam en zei alleen: ‘De koetsier, dan
weet hij het wel.’
‘Goed’, zei de dame die tot mij sprak, ‘ik zal hem uw boodschap
overbrengen.’
Ik verstond haar woordelijk. O, ik had haar kleed wel willen kussen,
zo blij was ik dat zij mijn boodschap aan jou wilde doorgeven.
Ik weet hoe teleurgesteld je was dat ik niets van ons gesprek had
gezegd, maar dat komt straks en dan zal je dit ook duidelijk worden.
Op deze seance, ik voelde het, heerste veel geluk. Ik zag twee geesten
die aan onze zijde leefden en van wie de vrouwen, of geliefden,
in de kring waren. Hoe sterk zulke verbindingen zijn, hoef ik je niet
191