Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

‘Toch is er niets aan te doen.’
Verdrietig ging zij heen. Ja, het was jammer dat hij zou sterven.
Deze priester kon men niet missen want hij was zeer geliefd, maar
wanneer hij zich goed voelde, kon hij reeds gelukkig zijn. Ze wilde
hem gaarne behouden, maar haar priester en vader zou heengaan.
Als ik haar teleurstelde kon ik daar niets aan doen, want wat mijn
leider zei, daarop kon ik vertrouwen.
Ik was wel nieuwsgierig naar wat de priester van mijn boek zou
zeggen, want hij bleek ruim van opvatting te zijn. Ik was dan ook niet
verwonderd toen hij bij mij terugkeerde en naar het tweede deel
vroeg.
‘Later zullen wij praten’, zei hij ‘en dan zal ik u veel vragen stellen,
maar eerst wil ik alles lezen.’
Er volgde na de behandeling geen gesprek en ik nam voor drie
weken afscheid, daar de tijd was aangebroken dat ik de stad uit zou
gaan. Hij voelde zich heerlijk, had geen pijn en zou, wanneer ik terug
was, weer bij mij komen. Hij wenste mij goede reis en veel geluk.
Nog zei hij: ‘Ik zal mij rustig houden en lezen.’ De priester ging heen.
Mijn patiënte, die mij nog zou komen bezoeken, zei: ‘Gisteravond
was ik bij hem, er was kerkavond. Na de mis zei hij plotseling tegen
mij: ‘Jozef weet welke ziekte ik heb, hij en jij weten het, alle anderen
niet.’ Ik dacht door de grond te zinken. Hoe komt hij daar nu zo
ineens aan? Niemand heb ik er iets van verteld. Zou hij weten dat het
ernstig is? Is het nu werkelijk zo, heeft hij die ziekte? Is die kwaal niet
te genezen? Ik begrijp niet hoe hij daar zo ineens aan komt’, herhaalde
zij nogmaals. ‘Kunt u dit verklaren?’
Nee, ik kon dit niet, en zei dat ik het niet wist.
‘Ik hoop maar’, ging zij verder, ‘dat hij niet achteruitgaat wanneer
u weg bent.’
Zij ging heen en ik maakte mij gereed om te vertrekken.
Alcar zei mij: ‘Hij voelt zijn einde naderen.’
Toen reisde ik af. Maar op verre afstand van hem verwijderd, voelde
ik hoe de priester het maakte. Alcar zei mij tevens dat hij achteruit
was gegaan. Toen ik van mijn reis terugkeerde, liet men mij aanstonds
roepen. Hij lag reeds enige dagen in bed. Daar heb je het al,
dacht ik. Het begin van zijn einde is in aantocht. Als het nu maar niet
19