Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
hem mij niet alleen in <strong>de</strong> sfeer <strong>de</strong>r aar<strong>de</strong> achter te laten. Toch had ik<br />
mijzelf vergeten en bijna mijn moe<strong>de</strong>rs arm gebroken. O, wat een<br />
pijn <strong>de</strong>ed het mij. Toen ik nog op aar<strong>de</strong> leef<strong>de</strong>, zou ik zoiets nooit<br />
hebben gedaan.<br />
Hoe onnatuurlijk was dit alles, dit weerzien, en toch was het werkelijkheid;<br />
alleen zo vreselijk vreemd. Nog voel<strong>de</strong> ik het hart van<br />
mijn vrouw kloppen, dui<strong>de</strong>lijk had ik het gevoeld en ik was ervan<br />
geschrokken. Toch zag en voel<strong>de</strong> zij mij niet. Wat een kloof lag er<br />
tussen haar en mij; iets moest dit kunnen overbruggen en dit was het<br />
spiritisme. Doch ook zij wil<strong>de</strong>n met het spiritisme niets te maken<br />
hebben. Terwijl ik aan dit alles dacht, trad mijn leermeester binnen.<br />
‘Nog bedroefd, Gerhard?’<br />
‘Nee’, zei ik, ‘nu niet meer; ik wil mij in het onvermij<strong>de</strong>lijke schikken.<br />
God heb ik gedankt en ook u dank ik voor alles. Toch zou ik u<br />
willen vragen of ik weer terug mag keren, daar ik dit zo gaarne<br />
opnieuw zou willen beleven, maar dan bewust. Nu zal ik mij staan<strong>de</strong><br />
weten te hou<strong>de</strong>n.’<br />
‘Natuurlijk, wij kunnen aanstonds vertrekken en ik vind het heerlijk<br />
dat gij zelf tot dit besl<strong>uit</strong> bent gekomen. Dit werk moet gij afmaken,<br />
an<strong>de</strong>rs zult ge niet rustig kunnen zijn.’<br />
Ik maakte mij gereed en spoedig waren wij voor <strong>de</strong> twee<strong>de</strong> maal op<br />
weg naar <strong>de</strong> aar<strong>de</strong>. Thans zweef<strong>de</strong> ik bewust <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> tegemoet. Ik<br />
leer<strong>de</strong> mij concentreren en daardoor steeds sneller te gaan en ik vond<br />
het heerlijk. Heel innig stel<strong>de</strong> ik mij in en in snelle vaart gingen wij<br />
voor<strong>uit</strong>; dan weer liet ik mijn concentratie verzwakken, zodat mijn<br />
vaart vermin<strong>de</strong>r<strong>de</strong>. Hoogst interessant vond ik het! Ik keek <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r<br />
aan en hij glimlachte.<br />
‘Ga ver<strong>de</strong>r’, zei hij, ‘ik zal u volgen.’<br />
Wat voel<strong>de</strong> ik mij gelukkig dit te kunnen en met dit geluk voel<strong>de</strong><br />
ik geen droefheid meer. Door hierin over te gaan en dit te leren,<br />
kwam er een an<strong>de</strong>re kracht in mij. Nu zag ik <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> heel dui<strong>de</strong>lijk<br />
voor mij en spoedig zou<strong>de</strong>n wij er zijn. Met eigen krachten had ik <strong>de</strong><br />
aar<strong>de</strong> teruggevon<strong>de</strong>n.<br />
‘Nog sneller kunnen wij gaan’, zei <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r, ‘we zullen het proberen,<br />
maar niet angstig zijn want gij zult nergens tegenop botsen.’<br />
Nu voel<strong>de</strong> ik een hevige concentratie in mij komen en als een flits<br />
169