Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Wat bezielt hen om mij niet te herkennen? Ik schreeuwde heel hard,
maar zij hoorde mij niet en deed alsof ik er niet was. Ik vloog
opnieuw op haar af en drukte haar tegen mij aan, kuste haar op
mond, wangen en voorhoofd, maar zij voelde mij niet. Ik bestond
niet meer voor haar, want ik was dood. Toch leefde ik.
Duizelig, met gebogen hoofd stond ik daar als gebroken. Hoe had
ik naar haar verlangd en nu kon ik haar niet bereiken. Weer probeerde
ik het bij mijn moeder, maar de poging bleef vruchteloos. Ik pakte
haar stevig beet, kneep haar in de arm, zodat ik dacht dat lichaamsdeel
te zullen breken, maar zij voelde mij niet en bleef voor mij
gevoelloos.
Weer riep ik: ‘Moeder, ben ik dan zo veranderd? Ik houd toch van
u!’ en rammelde haar door elkaar. Maar ik rammelde aan mijzelf; verbinding
kreeg ik niet. Ik knielde voor haar neer en keek haar in de
ogen, maar zij keek door mij heen. Haar ogen zagen alleen wat de
aarde toebehoorde, maar mij kon zij niet zien.
Een smartelijk gevoel, een diepe ellende overviel mij, zodat ik
innerlijk brak. Hoeveel had ik al geleden! Hier had ik niet op gerekend,
dit was voor mij te veel. Haar ogen waren en bleven blind.
Horen kon zij mij niet en voelen evenmin. Geen gevoel, geen gezicht
en geen gehoor, o, wat een teleurstelling!
Dit alles maakte mij kwaad; ik vergat mijzelf en vloog op mijn
vrouw af. Ik drukte haar met al de kracht die in mij was aan mijn
borst, kuste haar met geweld op wangen, mond en voorhoofd, hoorde
haar hart sterk kloppen, maar moest haar loslaten, want zij liep
door mij heen.
Toch had zij iets van mij gevoeld, daar zij tegen mijn moeder zei:
‘Eigenaardig toch, moeder, ik kreeg daar zoëven hevige hartkloppingen.’
Moeder antwoordde niet, maar keek haar aan. Ik volgde mijn moeders
blik en voelde mijn onrust, dorst en opgezette keel weer terugkeren.
Ik was mijzelf niet meer, maar hier was water en ik rende naar
de keuken en wilde de kraan open draaien. Maar ook dat kon ik niet.
Kon ik dan niet eens een beetje drinken bemachtigen? Ik beukte op
de kraan, maar sloeg er doorheen.
Daarna rende ik weer naar voren. De broeder zag ik niet, ik was
166