Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

nu maar al te goed, hadden zij geen geestelijk bezit. Op die wijze zouden
zij het ook nooit ontvangen noch zich eigen kunnen maken. Zij
leefden er niet naar en waren grofstoffelijk, soms zelfs gemeen, heel
gemeen. Op hun gelaat kon men hun godsdienst lezen, ze brandden
kaarsen en wierook en scholden op andere godsdiensten en mensen.
Nu doorzag ik dit alles, nu wist ik wat al dat aardse betekende.
Hoeveel kaarsen zou mijn moeder voor mij hebben laten aansteken?
Misschien tientallen, en toch was ik niet in de hemel en zou er
door die kaarsen ook nooit komen. Maar de kerk, haar godsdienst en
geloof, spoorden haar aan zo te handelen.
Ik moest aan mijzelf werken, anders zou ik er niet komen en ik
wilde dit ernstig.
Op aarde kende ik mensen die een ander niets gunden en toch
waren zij vroom en geloofden dat ook zij in het paradijs zouden
komen. Nu zag ik reeds hun verwrongen gezichten en hoorde hen
schreeuwen en vragen: Waarom en waarvoor? Zij zouden hun hemel
ontvangen en de poorten des hemels zouden voor hen geopend worden,
maar wat voor een hemel? O, als zij hier zouden aankomen, dan
was hun leed verschrikkelijk. Hoe meer strijd men op aarde ontving,
des te gelukkiger zou de mens aan deze zijde zijn. Nu voelde ik het,
nu ik mijzelf had leren kennen.
Eindelijk kwam de broeder mij roepen en spoedig waren wij buiten.
Alles was vreemd voor mij, ik zal je dat vertellen, Jozef.
Wij wandelden in de natuur, maar onder het wandelen zag ik dat
de natuur en alles om mij heen verwaasde. Toen voelde ik mij lichter
worden en mijn omgeving was verdwenen. Alles was voor mij
opgelost. Wij waren in de kosmos opgenomen en zweefden in de
ruimte, op weg naar de aarde. Ik bleef in hetzelfde licht, het licht dat
om mij heen lag en dat ik het mijne mocht noemen. Dit was dus
mijn eigen afstemming, de liefde die ik bezat. In dat licht zou ik de
aarde zien.
De broeder maakte mij alles duidelijk en ik vroeg hem veel over de
dingen die wij op onze weg tegenkwamen. Je kunt je niet voorstellen
hoe machtig het is, in het universum te zweven. Ik voelde me alsof ik
op aarde leefde en toch wist ik dat ik daar was gestorven. Wel zag en
hoorde ik alles, maar ik begreep er nog weinig van. Dat oplossen van
160