Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

More documents

Recommendations

Info

ik bij hen hoorde en vroeg hun om vergeving. Alles wilde ik goedmaken, want nu begreep ik waarom mijn pak van rubber was en, althans voorlopig, zo zou blijven. Nu voelde ik mij levend worden en zag licht, al was dat licht nog maar een heel klein zwak vlammetje. Ik was dit leven binnengetreden en had het aardse leven afgelegd. Zo moest het zijn; het kon niet anders. Doordat ik mij kwaad had gemaakt, was ik weer in gevoel in het leven op aarde overgegaan, zodat mijn ziekte en al die andere kwellingen terugkeerden. Wanneer ik in deze nieuwe toestand kon blijven, zou niets van de aarde mij meer kunnen hinderen. Het was afschuwelijk geweest, maar ik was voor eens en voorgoed erdoorheen en zou ervoor waken dat het niet meer terugkwam. Diep in mij lag een vonk van dat grote, wat de broeder bezat. Wie durft op aarde van zichzelf te zeggen dat hij zichzelf kent? Hoe had ik daarvoor moeten lijden! O, als de mens voor het beslissende ogenblik komt te staan, dan zullen zij alles verwensen, evenals ik deed, om later dat alles toch weer te moeten aanvaarden. Iedereen moet zichzelf overwinnen en ik had mijzelf nu, althans gedeeltelijk, overwonnen. Want dat voelde ik wel, er waren nog meer van die verkeerde eigenschappen in mij die ik in de geest zou moeten overwinnen en veranderen. In deze strijd had ik echter mijzelf overwonnen. Ik had daarmee mijn aardse leven afgelegd en was het geestelijke binnengetreden. Om mijzelf te overwinnen had ik mijzelf geslagen en gegeseld. Thans kon ik mijn hoofd buigen en toch stond ik nog maar aan het begin van die lange eeuwige weg. Er zou nog zoveel tot mij komen wat ik mij moest eigen maken. Het leed dat ik had overwonnen, en waarvoor ieder wezen zal komen te staan, is dat men zichzelf overwinnen moet. Daaraan zal niemand ontkomen, hetzij hier in dit leven, of op aarde. Zij die op aarde daar al aan beginnen, behoren tot de groten van geest. Zij zullen hier niet te strijden hebben, althans niet deze strijd. Wij zullen deze strijd hebben te voeren en onze verkeerde karaktereigenschappen hebben af te leggen, altijd maar weer af te leggen, totdat er niets van ons overblijft. Dan staan wij in die grote oneindige ruimte en iedereen kent ons en ziet door ons heen, doch dan hebben we ook niets meer te verbergen. Zo voelde ik het, zo lag het in mij, zo zou ik moeten worden. 156
Ja, lieve broeder, nu zou ik u beter kunnen begrijpen. Nu voelde ik geluk en had ik geen slaap meer; niets hinderde mij op dit ogenblik en ik zat daar met beide handen onder mijn hoofd en kon over alles nadenken. Geluk en rust waren in mij gekomen. Plotseling hoorde ik een zachte stem, die ik kende en lief had gekregen, tot mij zeggen: ‘Zo, broeder Gerhard, mijn vriend.’ Gerhard? Nog nooit had de broeder mijn naam uitgesproken en híj was het die zo tot mij sprak, het kon niet anders. Kende hij mijn naam? Daarin lag een grote bekoring. Het streelde mij en het deed mij goed mijn naam te horen uitspreken. Maar ik durfde de broeder niet aan te kijken en bleef zitten zoals ik zat, terwijl hij doorsprak. ‘Waarlijk, een gevecht op leven en dood; een strijd om van het aardse het eeuwige binnen te treden.’ Zijn liefde doordrong mij, maar ik verroerde mij niet. Ik had immers hem en alles wat hier leefde daareven vervloekt? Nu hoorde ik hem zeggen: ‘Dit moest gij zelf uitvechten, ik kon u daarbij niet helpen; gij moest ontwaken. Allen die hier binnentreden voeren telkens en telkens weer eenzelfde gevecht, totdat zij aanvaarden. Twee eigenschappen hebt gij afgelegd, beide behoorden tot de aarde. De één was de dood, de ander onbeheerstheid. Zelfbeheersing hebt gij u thans eigengemaakt. God zal u belonen voor iedere overwinning op uzelf behaald. Gij hebt geleden, maar de dood gaf u het eeuwige leven daarvoor in de plaats en de zelfbeheersing gaf u die heerlijke rust, die de rust des geestes is. De één voerde u langs duistere wegen en liet u afgronden zien en voelen, de ander verbrandde uw haat en smoorde al uw gewelddadige gevoelens. Zeer zeker de moeite waard om voor te strijden en met uzelf te vechten. Het geluk dat u thans voelt, hebt ge daarvoor in de plaats gekregen en gij hebt uzelf behouden. Velen gaan ten onder omdat zij de krachten daarvoor niet bezitten. Ga zo verder, Gerhard, mijn vriend en broeder, ik zal u in alles helpen. Gij dacht uw vrouw te horen spreken, doch laat ik u dit ophelderen.’ Ik spitste mijn oren; wat betekende dat? Doch de broeder vervolgde: ‘Ik wilde ineens een eind maken aan alles. Ik had mijn berekeningen gemaakt en wist dat gij uzelf zou overwinnen en voelde tot hoever ik kon gaan. Ik speelde een spel, een 157
Page 1 and 2:
Jozef Rulof Zij die terugkeerden ui
Page 3 and 4:
Jozef Rulof Zij die terugkeerden ui
Page 5:
Inhoud bladzijde Voorwoord . . . .
Page 8 and 9:
Heb geen angst voor de dood Het eeu
Page 10 and 11:
‘Drie weken.’ ‘Ja, wat nu? Za
Page 12 and 13:
innerlijk droeg in mij stromen. Een
Page 14 and 15:
en de liefde. Zij wijzen mij hoe ik
Page 16 and 17:
Hij ziet door alle stof heen en mij
Page 18 and 19:
mogen beleven. Hierin zult u mijn l
Page 20 and 21:
zo lang duurt. Deze ziekte kon slep
Page 22 and 23:
en wilden met beide benen op de gro
Page 24 and 25:
tegemoet. Zij voelden ontzag, heili
Page 26 and 27:
‘Zult ge me helpen, Jozef?’ vro
Page 28 and 29:
die zelf levend dood zijn. In u lig
Page 30 and 31:
ook ik nog niet. Als het nodig is,
Page 32 and 33:
Waar bleef nu de dood en zijn macht
Page 34 and 35:
dat was de dood. Dit beeld vernield
Page 36 and 37:
en glimlachte zacht als de zoete gl
Page 38 and 39:
hem hoorde. ’s Maandagsavonds zou
Page 40 and 41:
De man zou nadenken en nog eens nad
Page 42 and 43:
onzichtbare leven; er zijn er duize
Page 44 and 45:
en hij zou het zomerland binnentred
Page 46 and 47:
HOOFDSTUK II Er is geen dood, er is
Page 48 and 49:
Ik kende mensen die geen noemenswaa
Page 50 and 51:
Geen kluizen en gebouwen zijn dik g
Page 52 and 53:
zien op die reis heel mooie natuurt
Page 54 and 55:
Een vriendin van mij is enige tijd
Page 56 and 57:
toen je je ogen uitwreef, had die v
Page 58 and 59:
omdat je treurde en met haar was ve
Page 60 and 61:
met de dood te maken. Veronderstel
Page 62 and 63:
lijke uren die zullen komen en ook
Page 64 and 65:
Rustig sprak zij woord voor woord u
Page 66 and 67:
en ze zou het werk kunnen lezen.
Page 68 and 69:
hoofd gekregen. Is dat niet wonderl
Page 70 and 71:
stilletjes ging ik heen. ‘Vaarwel
Page 72 and 73:
door mijn hulp, dus door onze krach
Page 74 and 75:
het haar zelf hoorde zeggen en zij
Page 76 and 77:
heb leren kennen, want zij is groot
Page 78 and 79:
dicht naast haar. ‘Je moet nu een
Page 80 and 81:
een grote schat om met die innerlij
Page 82 and 83:
gegaan, zei Alcar tot mij: ‘Wanne
Page 84 and 85:
stand gebracht. Ik voelde mij bewus
Page 86 and 87:
Weer zag ik die verschijning, doch
Page 88 and 89:
ding die ik met moeder en Greetje b
Page 90 and 91:
van kunt vormen. Dat moet je eerst
Page 92 and 93:
Dit werk is heel mooi; ik doe het m
Page 94 and 95:
Daarna ging Jeanne verder: ‘Ik he
Page 96 and 97:
ik doe, iedere dag ga ik met de dod
Page 98 and 99:
met zijn zweep op het voertuig en r
Page 100 and 101:
Duizend gedachten warrelden door mi
Page 102 and 103:
Ik vroeg aan Alcar, waarom Gerhard
Page 104 and 105:
schrijvend medium te kunnen dienen,
Page 106 and 107: Maar het kostte veel kracht en insp
Page 108 and 109: kruipen, maar ze zijn onzichtbaar v
Page 110 and 111: krachten aan het werk en die kracht
Page 112 and 113: en ik begreep dat ik zou sterven. I
Page 114 and 115: Na een korte pauze zei hij: ‘Ik w
Page 116 and 117: ed uit, dat meer een rustbank was,
Page 118 and 119: aan denkt, neemt je geheel in besla
Page 120 and 121: Hij keek mij aan als verwachtte hij
Page 122 and 123: Maar hoe verwonderd was ik toen hij
Page 124 and 125: leven, daarvoor is het te ernstig.
Page 126 and 127: ‘U leeft op mijn kracht en wil en
Page 128 and 129: mige toestand opgetrokken en waarom
Page 130 and 131: lijk, en omdat ik onnatuurlijk was,
Page 132 and 133: zich dus op aarde vergeten en het l
Page 134 and 135: die onbekende wereld, waarvan zij n
Page 136 and 137: Straks zal het u duidelijk worden d
Page 138 and 139: U kent mijn leven als dat van uzelf
Page 140 and 141: Spoedig was ik gereed om heen te ga
Page 142 and 143: kon nog niet aan andere kleren denk
Page 144 and 145: Hij was mij reeds ver vooruit gewan
Page 146 and 147: ‘Dan liggen die andere gedachten
Page 148 and 149: ‘Dit komt omdat u nog steeds niet
Page 150 and 151: Nee, dat was te veel voor mij. Had
Page 152 and 153: geen antwoord. De broeder zag ik ni
Page 154 and 155: te worden als je je niet kalm houdt
Page 158 and 159: hoogst gevaarlijk spel, met uw gehe
Page 160 and 161: nu maar al te goed, hadden zij geen
Page 162 and 163: ‘Weet u waar zij wonen?’ vroeg
Page 164 and 165: Ik keek de broeder aan, die mij vro
Page 166 and 167: Wat bezielt hen om mij niet te herk
Page 168 and 169: Is het nacht of is het dag?’ vroe
Page 170 and 171: verplaatsten wij ons. Alles verdwee
Page 172 and 173: vader, ik heb zoveel over u horen v
Page 174 and 175: dat het heilige licht van het spiri
Page 176 and 177: mij aan en ook hij was gelukkig. Wa
Page 178 and 179: u andere toestanden beleven, die ik
Page 180 and 181: Hier, onder deze mensen, bevinden z
Page 182 and 183: telijke cursus te beginnen. Hier vo
Page 184 and 185: egrepen wij niet veel, doch door da
Page 186 and 187: steeds verder, totdat u de eerste s
Page 188 and 189: Het was iemand van middelbare leeft
Page 190 and 191: had ik nog niet beleefd. Achter mij
Page 192 and 193: te vertellen. Zij leefden, en de me
Page 194 and 195: schrikkelijk leven zien, wat voor h
Page 196 and 197: zien. Ik wilde het gezicht van de m
Page 198 and 199: en sterke wil om ons leven te leren
Page 200 and 201: te bereiken. Hoe verder - luister n
Page 202 and 203: leven, Jozef, het was voor mij een
Page 204 and 205: wanneer zij nog in leven zijn. Geef
Page 206 and 207:
mij alles eigen. Maanden gingen erm
Page 208 and 209:
telijke lessen zijn. Toen dit voorb
Page 210 and 211:
mens die er even wild uitzag als di
Page 212 and 213:
‘Rustig zijn’, zei de broeder.
Page 214 and 215:
Maar de moeder zei nu: ‘Kindlief,
Page 216 and 217:
nen. Als een opgejaagd hert rende i
Page 218 and 219:
de meest onmenselijke toestand, zoa
Page 220 and 221:
geschieden, daar zal ik voor waken.
Page 222 and 223:
waren tegen te houden en naar hun g
Page 224 and 225:
dwenen. Lange tijd vertoefde ik in
Page 226 and 227:
‘Nu trokken wij eropuit om de eer
Page 228 and 229:
moet ik u danken; maar u wilt geen
Page 230 and 231:
De boeken die Jozef Rulof mediamiek
show all

Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?