Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

te worden als je je niet kalm houdt! Waarom maak je je zo kwaad?’
Ja, om wat eigenlijk? Ik voelde mij stil worden, heel stil, doch ging
verder: ‘Ben je dood, of leef je?’ Ja, ik was dood en ik leefde tegelijk.
Nu hoorde ik, als zoëven, een stem die in mij sprak en die zei:
‘Zegt dit je dan niets?’ Ja, het zei mij heel veel, maar wat? Van wie
kwamen deze gedachten? De mijne waren het in geen geval, maar van
wie dan?
Ik kreeg hier geen antwoord op en begon weer opnieuw. Als ik dan
toch dood was, wat konden mij die praatjes op aarde dan nog schelen?
Ik was daar toch niet meer en er werd daar immers altijd achter
de rug van de mensen gesproken? De mensen waren gemeen, en
moest ik mij daarom kwaad maken? Ging mij dit nog iets aan?
Vreemd, nu ik wat kalmer was geworden, voelde ik geen dorst, geen
pijn en mijn ziekte was verminderd. Alles was bijna verdwenen nu ik
rustig dacht. Ook het licht veranderde, want het was niet meer zo
duister.
‘Houd je nu rustig’, zei ik tegen mijzelf, laat het je niet weer overvallen.
Blijf kalm, Gerhard, je bent op de goede weg; het raadsel zal
zich voor je oplossen. Denk, maar blijf rustig.’
Er werd in mij iets wakker en ik voelde daardoor een zeker geluk
in mij komen. Nog was ik rustig, maar durfde bijna niet te denken,
angstig als ik was voor dat wat mij weer razend kon maken. Ik legde
een muur van zelfbehoud om mij heen, want ik wilde voor niets in
die vorige toestand terugvallen. Ik stond te beven op mijn benen.
‘Blijf zoals ge nu bent, Gerhard, houd vast!’ Ik sprak onwillekeurig
broeders woorden na. ‘Houd vast dat gij met de aarde niets meer te
maken hebt, dan zul je zover komen.’ Vele malen herhaalde ik deze
woorden en het lukte mij kalm te blijven.
Toch moest ik denken, anders kwam ik niet verder. Ik wilde hier
uit, zo spoedig mogelijk moest ik alles weten. Ik voelde dat hier iets
moest worden uitgevochten en dacht aan mijn vrouw en die ander,
die ik niet had gezien. Wat zij met elkaar hadden besproken, was verschrikkelijk,
maar had ik iets daarmee te maken? Als ik op aarde was
geweest, wat zou ik dan hebben gedaan? Het haar bewijzen door met
haar te praten. Juist, ik zou praten, maar zou ik daarmee iets bereiken?
Wanneer zij mij niet geloofde, kon ik daaraan niets veranderen en
154