Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
terechtgekomen? Hoe was ik in opstand; zo ken<strong>de</strong> ik mijzelf nog<br />
niet. Ik was mijzelf niet, dat voel<strong>de</strong> ik dui<strong>de</strong>lijk. Maar door wat en<br />
door wie was ik in <strong>de</strong>ze toestand gekomen? Mijn dorst kwel<strong>de</strong> mij<br />
hevig, ik wil<strong>de</strong> drinken en ren<strong>de</strong> heen om <strong>de</strong> sloot te vin<strong>de</strong>n <strong>die</strong><br />
ik had gezien. Maar hoe ik ook zocht, ik kon ze niet terugvin<strong>de</strong>n.<br />
O, <strong>die</strong> afschuwelijke dorst!<br />
Wat had <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r gezegd? ‘U heeft geen dorst en geen honger,<br />
en er is geen ziekte! U hoeft niet ziek te zijn, want u leeft in <strong>de</strong> geest<br />
en u bent op aar<strong>de</strong> gestorven! Uw leven is een leven in gedachten, als<br />
u dit maar wilt aanvaar<strong>de</strong>n.’ Aanvaard<strong>de</strong> ik dan niet? Dacht ik niet?<br />
Ik werd er gek van! En ver<strong>de</strong>r had <strong>de</strong> broe<strong>de</strong>r gezegd: ‘Ik ben ook op<br />
aar<strong>de</strong> geweest zoals u; ik leef<strong>de</strong> daar, maar in een an<strong>de</strong>re toestand.’<br />
Onzin, wartaal, zo spraken gekken; het was niets dan wartaal. Hier<br />
leven alleen krankzinnigen; daarvan was ik nu overtuigd. ‘Wij zijn<br />
broe<strong>de</strong>rs en zusters in <strong>de</strong> geest’, hoor<strong>de</strong> ik hem nog zeggen <strong>die</strong> mij al<br />
<strong>die</strong> waanzin had verteld. <strong>Zij</strong> leef<strong>de</strong>n voor God, zij leef<strong>de</strong>n voor alle<br />
mensen. <strong>Zij</strong> leef<strong>de</strong>n voor hen <strong>die</strong> tot hen kwamen; en mij liet men<br />
alleen in <strong>de</strong> ellendigste toestand waarin een mens kon terechtkomen.<br />
Als ik niet meer normaal was, waren zij het evenmin.<br />
Diep in mij voel<strong>de</strong> ik een bran<strong>de</strong>n<strong>de</strong> pijn. Het was een vreemd<br />
gevoel, dat ik niet on<strong>de</strong>r woor<strong>de</strong>n kon brengen. Het was alsof ik door<br />
iets werd verteerd, want het verschroei<strong>de</strong> mij. Door <strong>die</strong> brand werd<br />
mijn dorst nog heviger.<br />
Doch ook <strong>die</strong> gevoelens vervaag<strong>de</strong>n en ik begon weer van voren af<br />
aan te <strong>de</strong>nken. Want ik wil<strong>de</strong> <strong>de</strong> waarheid weten. Ik wil<strong>de</strong> weten wat<br />
dat geklets op aar<strong>de</strong> beteken<strong>de</strong>. Het liet mij niet met rust en ik kwam<br />
daar telkens op terug; <strong>die</strong> gedachten drongen zich als het ware vanzelf<br />
aan mij op. Waar kon ik <strong>de</strong> waarheid vin<strong>de</strong>n? Het was toch<br />
gemeen om zo over mij te praten?<br />
Terwijl ik in gedachten weer op aar<strong>de</strong> vertoef<strong>de</strong> en dat gesprek<br />
weer afluister<strong>de</strong>, voel<strong>de</strong> ik plotseling dat er rust in mij kwam. Ik<br />
dacht dat ik mij nu beter kon concentreren, of verbeeld<strong>de</strong> ik het mij?<br />
Nee, ik was rustig en luister<strong>de</strong> aandachtig. Maar ik was tevens voorzichtig;<br />
ik zocht mijzelf, want ik wil<strong>de</strong> bij één toestand blijven.<br />
Als me dat maar lukte, dan zou ik ver<strong>de</strong>r komen.<br />
Toen sprak ik tot mijzelf: ‘Gerhard, wat doe je, je bent bezig gek<br />
153