Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

anderd zal zijn wanneer hij dat leven binnentreedt. We blijven zoals
we nu voelen. Niets verandert.’
Weer glimlachte hij, maar zei niets.
‘Kunt u dit niet aanvaarden?’
‘Nee’, zei hij openhartig, ‘te ongelofelijk voor mij, te mooi om
waar te zijn.’
‘U gelooft aan een eeuwig voortleven en toch denkt u dat alles
anders is?’
‘Ik weet niet, maar zal afwachten.’
‘En toch is alles waarheid.’
‘U bent ook een priester’, zei hij tegen mij.
‘Mensen’, vervolgde ik, ‘die op de geestelijke weg zijn en daarvan
aan anderen vertellen, zijn allen priesters.’
Hij keek mij aan en zei: ‘Heel goed, heel duidelijk.’
Toen hij was heengegaan, zei Alcar tegen mij: ‘Een mens in de
goede betekenis van het woord. Er zijn maar weinig priesters zoals
hij. Op aarde kan men deze mensen tellen. Lang hoeft hij niet meer
op aarde te zijn, weldra zal hij ons leven zien. Zijn gevoel vindt
afstemming in de geest.’
Heerlijk, dacht ik, dat Alcar zo over hem sprak.
Toen hoorde ik mijn leider nog zeggen: ‘Je leert hem nog beter
kennen.’
Op een middag, toen ik hem had behandeld, vroeg hij mij: ‘Wat
geeft ge mij toch? Ik voel mij telkens zo verfrist en opgewekt wanneer
ge mij hebt behandeld. En wat doet ge als ge daar zo stil uw handen
legt op mijn lichaam, daar waar ik pijn heb?’
‘Wat ik doe? Dat zal ik u vertellen. Wanneer ik mijn ogen sluit, ga
ik bidden en vraag aan God kracht om u te mogen helpen en uw pijnen
te mogen verzachten. Buiten Zijn hulp en kracht kan ik niets
bereiken. Wanneer ik heb gebeden, ga ik mij op uw toestand instellen
en dan voel ik in mijn eigen lichaam waar u pijn hebt. Daarna ga ik
mij op mijn leider concentreren, die mij het nodige zal zeggen over wat
ik doen moet en waarnaar ik dan handel. Dat houdt allemaal verband
met uw ziekte, want Alcar is het die het leed en de smart van de mensen
in geluk wil veranderen. Niet alleen lichamelijk maar vooral geestelijk.
Ik voel en zie hem naast mij, ja, ik hoor hem tot mij spreken.
15