Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

zeer verwonderd toen hij waarnam dat het menselijk lichaam door
Alcars uitstraling werd verlicht.
Ik hoorde hem zeggen: ‘Dat alles ga ik nu leren, Jozef, als ik gereed
en in de sferen ben teruggekeerd.’
Nadat ik mijn laatste patiënt had geholpen, keerde ik huiswaarts en
Gerhard vroeg: ‘Gaan we aanstonds beginnen, Jozef?’
‘Zo spoedig mogelijk’, zei ik, ‘want ik ben zeer nieuwsgierig wat je
nog allemaal te vertellen zult hebben.’
‘Kerel’, hoorde ik hem zeggen, ‘wat ben je te benijden, wat is het
heerlijk om voor ons te mogen werken.’
Thuisgekomen voelde ik een hevige inwerking, een drang om te
beginnen. Ik concentreerde mij op hem en ik voelde mij in een rustige
afstemming komen, zodat Alcar mij met hem kon verbinden.
Gerhard daalde in mij af, in mijn gevoel werd ik opgetrokken en hij
kon beginnen.
Het land waar ik leefde.
‘Toen ik voor de broeder neergeknield lag, overviel mij weer een
duizeling, een gevoel van slaap, waaraan ik niet ontkomen kon.
Ik ging op bed liggen en heb lang geslapen. Toen ik ontwaakte stond
de broeder voor mij en zei: ‘Thans niet gedroomd, rustig geslapen?’
‘Ja broeder, ik voel mij heerlijk en ben wat beter, het heeft mij goed
gedaan.’
Ik had geen hinder van mijn keel of van andere kwellingen en voelde
mij zeer opgefrist. Nu zou ik wel spoedig beter zijn. Doch toen ik
daaraan dacht, glimlachte hij, en ik begreep wat het betekende.
‘Ik kom u halen’, zei de broeder, ‘wij zullen een wandeling gaan
maken, zodat u dit land meteen kunt bewonderen, evenals de omgeving
waarin u thans leeft.’
Gelukkig, dacht ik, want ik verlangde naar buiten.
‘Zal ik dan kunnen lopen?’
‘Ja’, zei hij, ‘nu is dat mogelijk.’
Mijn woning was nu open, ikzelf had haar ontsloten en ze zou
open blijven, daar zou ik voor zorgen. Nog steeds droeg ik mijn zwarte
pak, dat onafscheidelijk aan mij verbonden scheen te zijn, want ik
141