Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor

aan denkt, neemt je geheel in beslag, zodat je erin opgaat en geen
andere gedachten tot je kunnen doordringen.
Ik leefde in de geest, maar ik dacht als op aarde. Het hield mij
gevangen, het was mijn leven en ik zat zodoende in mijn eigen kluis
en kon niet anders denken. Ik voelde mij hopeloos ongelukkig en
dacht dat er voor mij geen redding meer mogelijk was. Er was zoveel
wat ik niet begreep en dat was veranderd. Maar wat? Alles was veranderd,
alleen ik niet, ik was dezelfde gebleven, dezelfde als op aarde.
Maar dat was mij onbekend en ik kon daar ook niet aan denken
omdat ik niet beter wist.
Ik word van mijn aardse dood overtuigd.
Voel je de verschrikking van deze toestand, Jozef? Kon het anders?
Waanzinnig van angst door de vreemde verschijnselen, legde ik mij
neer om uit te rusten. Ik kon me niet meer op één punt concentreren.
Plotseling dacht ik meer licht te zien. Nu zullen ze spoedig bij
mij komen. Hoe verbaasd was ik toen op hetzelfde ogenblik een deur
openging die ik niet gezien had, en een mens binnentrad.
Verwonderd keek ik naar de man die daar voor mij stond. Het was
een krachtig jong wezen met een manlijk, schoon gelaat, zodat ik
dacht een wonder te zien. Eindelijk zag ik dan een mens.
Hij keek mij lang aan, glimlachte mij toe en zei: ‘Broeder der
aarde’, en bleef mij aankijken.
Wat betekent dat, dacht ik? Broeder der aarde, herhaalde ik in
gedachten.
‘Broeder der aarde’, herhaalde hij, ‘zie mij niet zo verschrikt aan. Is
het zo vreemd een mens te zien?’
Die man maakte mij nog zenuwachtiger dan ik reeds was en ik
vroeg hem: ‘Maar wat betekent dat?’
‘Dat zal ik u duidelijk maken, maar eerst rustig zijn en luisteren.
U wilt weten waar u zich bevindt?’
‘Ja, graag’, antwoordde ik, ‘maar wie bent u? Zeg mij waar ik ben. In
een gekkenhuis?’ liet ik erop volgen. ‘Hoe kom ik aan die kleren?
Waarom leggen ze mij met kleren aan op bed? Waarom is er geen licht?
Waarom zag ik die uitgang niet? Waarom is alles zo geheimzinnig?’
118