Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
Zij die terugkeerden uit de dood - Jozef Rulof.pdf - Overspoor
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Na een korte pauze zei hij: ‘Ik was in gedachten en je voel<strong>de</strong> het.<br />
Nu kom ik aan het ein<strong>de</strong> van mijn aardse leven. Ik ga nu <strong>die</strong> verschrikkelijke<br />
strijd weer beleven en moet mij daar ernstig voor concentreren.<br />
Ik moet mij dui<strong>de</strong>lijk kunnen <strong>uit</strong>drukken, an<strong>de</strong>rs heb je er<br />
niets aan en gaat het mooie verloren. Want schoon is het, hoe verschrikkelijk<br />
het ook was. Dat roepen om jou was het laatste wat ik op<br />
aar<strong>de</strong> heb gesproken. Als het tenminste spreken was, het leek meer<br />
een schor geschreeuw, een angstaanjagend geluid. Op dat ogenblik<br />
ben ik gestorven. Ik voel<strong>de</strong> me wegzinken en dacht te vallen in een<br />
<strong>die</strong>pe afgrond. Er scheen geen ein<strong>de</strong> aan te komen en on<strong>de</strong>r dit vallen<br />
dacht ik heel snel en ging mijn gehele aardse leven aan mij voorbij,<br />
tot aan het ogenblik van vallen en sterven. Toen dacht ik <strong>uit</strong><br />
elkaar te wor<strong>de</strong>n getrokken, voel<strong>de</strong> een hevige schok; mijn geesteslichaam<br />
ging <strong>uit</strong> het stoflichaam en ik was vrij. Ik schreeuw<strong>de</strong> om<br />
hulp, maar er kwam geen hulp. Daarna voel<strong>de</strong> ik me duizelig wor<strong>de</strong>n<br />
en nog <strong>die</strong>per wegzinken. Toen wist ik nergens meer van en was ik<br />
voor <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> <strong>dood</strong>. Op aar<strong>de</strong> <strong>dood</strong>, maar in <strong>de</strong> geest geboren, in <strong>de</strong><br />
geest leef<strong>de</strong> ik en dat beteken<strong>de</strong> <strong>de</strong> eeuwigheid.<br />
Mijn ontwaken in <strong>de</strong> sferen.<br />
Bewusteloos voer<strong>de</strong> men mij van <strong>de</strong> aar<strong>de</strong> heen, om in <strong>de</strong> sferen te<br />
ontwaken. Daar zou ik nog vele malen in een <strong>de</strong>rgelijke toestand<br />
terugvallen, om eens voor eeuwig te ontwaken en bewust wakker te<br />
blijven. Drie weken, volgens aardse tijd, heb ik geslapen.<br />
Toen ik wakker werd, dacht ik dat ik nog op aar<strong>de</strong> leef<strong>de</strong>. Ik was<br />
immers niet <strong>dood</strong> en had heerlijk geslapen, ik leef<strong>de</strong> en voel<strong>de</strong> me<br />
<strong>uit</strong>gerust. Nu zal ik spoedig beter wor<strong>de</strong>n, dacht ik, maar waar is<br />
mijn vrouw? Niemand zag ik om mij heen en dat vond ik vreemd<br />
want ik was toch ziek en men moest mij verzorgen; ik was niet<br />
gewend dat zij mij alleen liet. Waar was zij? Ik riep, maar kreeg geen<br />
antwoord. Ik wreef mijn ogen <strong>uit</strong> en merkte dat ik in een vreem<strong>de</strong>,<br />
voor mij onbeken<strong>de</strong> omgeving was. Hé, dacht ik, wat betekent dit<br />
nu? Ik keek naar mijzelf en schrok. Ik droeg mijn gewone aardse kleren<br />
en lag met schoenen aan op bed. Wat zou dit te betekenen hebben?<br />
Met kleren aan op bed, dacht ik, hoe is dat mogelijk? Het was<br />
114
Change language