download Jaarverslag 2009 - Mediafonds

Het Mediafonds in 2009
Media convergeren, al weet niemand precies hoe snel. Dat het Mediafonds ook in
deze ontwikkeling een stimulerende rol speelt, staat echter buiten kijf. In 2009 werd
een papieren tijdschrift over cultuur en media gelanceerd dat genoemd is naar het
stenen gebouw waarin het fonds werkt. De inhoud van het blad is terug te vinden op
de groepsblog De Nieuwe Reporter, en wordt voorzien van elektronische reacties. Een
conferentie over het oudste draadloze medium, de radio, mondde uit in de conclusie
dat beeld bij audio geen geringe toekomst heeft en dat het vertellen van verhalen,
waargebeurd of niet, onverbiddelijk terugkeert van ‘eigenlijk-nooit-weggeweest’. Dat
laatste werd treffend geïllustreerd door Ira Glass, bedenker en spil van het succesvolle
radioprogramma This American Life. Op uitnodiging van het fonds hield hij een
bomvolle zaal twee uur lang geboeid met de opgenomen woorden van onbekende
Amerikanen, en wel tijdens IDFA, het jaarlijkse festival voor documentairefilms. Zo was
er meer in het afgelopen jaar, veel meer, dat duidde op het verschuiven van grenzen en
het vervagen van categorieën.
Om recht te doen aan die veranderingen en tegelijk trouw te blijven aan zijn missie:
het bevorderen van artistieke kwaliteit binnen de publieke media, is het fonds kritisch
op zijn regelingen en de toepassing ervan. In samenspraak met vertegenwoordigers
van de publieke mediadienst en cultuurproducenten worden ze onderworpen aan een
permanente evaluatie.
Bij crossmediale uitingen bestaat het gevaar dat elke mengvorm als nieuwe soort
wordt getypeerd, en met nieuwe definities of zelfs instituties wordt opgetuigd. Het
fonds streeft naar eenvoudige en effectieve procedures en het delen van kennis en
ervaring. Intern worden daarom steeds vaker gemengde commissies samengesteld,
bijvoorbeeld voor radio en e-cultuur. Extern wordt de samenwerking aangegaan met
andere fondsen, zodat de aanwezige deskundigheid op het gebied van cultuur en
media zo breed mogelijk kan worden benut. Naar analogie van het succesvolle experiment
met het TAX-videoclipfonds, en mede ondersteund door het ministerie van
Economische Zaken, kwam het Gamefonds tot stand. In zijn eerste volle jaar beleefde
dit een vliegende start en bewees het dat de juiste mix van deskundige beoordelaars,
in dit geval met zeer uiteenlopende achtergronden, de belangrijkste voorwaarde is
voor inspirerend en innovatief kunst- en mediabeleid – juist wanneer het werkterrein
nog volop in ontwikkeling is. Regels dienen de artistieke praktijk te volgen, en niet
omgekeerd.
De samenwerkingsverbanden met ondermeer Filmfonds, Fonds BKVB, Filmmuseum,
Virtueel Platform, Sandberg Instituut, Binger Filmlab en verschillende festivals werden
gecontinueerd. Daarnaast zijn nieuwe coalities gesmeed, zoals met het Fonds
Podiumkunsten en het festival Cinedans in het project voor de dansfilm Point Taken,
en met het overlegorgaan voor de regionale omroepen (ROOS) voor een reeks workshops
gericht op kwaliteitsverbetering van de regionale documentaire. De letterenfondsen
werden betrokken bij het overleg over een nieuw platform voor gesproken
woord, waarnaar de Nederlands Publiek Omroep (NPO) en het Mediafonds samen een
haalbaarheidsonderzoek doen. Geen van de nieuwe dwarsverbanden heeft geleid tot
het instellen van nieuwe overlegorganen, steeds werd gezocht naar een manier van
werken die zo dicht mogelijk aansluit bij de praktijk. Zijn bestaansrecht ontleent het
fonds immers uiteindelijk alleen maar aan de totstandkoming van zoveel mogelijk producties
van hoge artistieke kwaliteit die door de publieke media worden verspreid. De
overheid heeft het fonds daarbij opgedragen in de komende jaren extra aandacht te
besteden aan producties die buiten het Hilversumse, onder de hoede van de regionale
omroepen en het liefst in samenwerking met kunstinstellingen, worden gerealiseerd.
Hiervoor zijn extra middelen toegezegd. Het fonds ziet deze opdracht als een uitgelezen
kans om niet alleen het aantal en de kwaliteit van de ondersteunde producties
te vergroten, maar ook zijn basis te verbreden. Elke artistieke prestatie vindt haar
oorsprong immers op een specifieke plek en in een bepaalde tijd, maar ontleent haar
waarde vervolgens aan iets wat die begrenzing weet te ontstijgen.
sonja de leeuw
voorzitter
inleiding
03