GRONDBEGINSELEN VANDE TRANSMISSIELEER - ECMD

wordt voldaan (er kunnen dus verschillende tandwielen met één ander tandwiel worden
geschakeld). De slijtage is echter iets hoger dan bij de cycloïdevorm, omdat (althans
bij tandwielen met uitwendige vertanding) steeds twee convexe flanken met
elkaar contact maken, zodat theoretisch bezien sprake is van een lijncontact. Daardoor
is de belastbaarheid ook iets lager.
Afbeelding 2.23 toont hoe de tandflank zich vanaf de basiscirkel van wiel 1 verplaatst
tot de basiscirkel van wiel2. Er zijn enkele raakpunten weergegeven en in alle standen
gaat de loodlijn op de raaklijn in een raakpunt door de pool: de evolvente voldoet dus
aan de vertandingsregel.
Ook de tanden van een tandwiel met inwendige vertanding hebben de vorm van een
evolvente (afb. 2.24). De tandflanken zijn hier echter hol: zij hebben de vorm van de
tandkuil van een tandwiel met buitenvertanding, terwijl de tandkuil bij binnenvertanding
de vorm heeft van de tand bij buitenvertanding.
Afb. 2.24. Een combinatie van uitwendige
en inwendige vertanding met evolventejianken
'(1.
Benamingen en begrippen
Het aantal tanden of tandenta/ van een tandwiel Z wordt aangeduid met z.
Twee in elkaar grijpende tandwielen wikkelen zich langs elkaar af over de steekcirkets.
Bij een cilindrisch tandwiel wordt de verzameling van alle steekcirkels gevormd
door de steekcilinder met diameter d (de bijbehorende straal is r). De steek p is de
afstand tussen twee opeenvolgende rechter of linker tandflanken. In feite is de steek
de afstand tussen twee gelijknamige tandflanken van de basisvertanding, dus van het
gereedschap waarmee het tandwiel wordt vervaardigd. Vandaar dat de steekcirkel die
hieruit voortvloeit de fabricagesteekcirke/ wordt genoemd.
Voor de omtrek van deze steekcirkel geldt (zie formule 2.12a): 2n.r = Z.p, zodat,
omdat d = 2r, de steekcirke/diameter kan worden geschreven als:
115