GRONDBEGINSELEN VANDE TRANSMISSIELEER - ECMD

Elektrovisceuze vloeistoffen zijn mengsels van siliconen of koolwaterstoffen met vaste,
elektrisch geleidende en hydrofiele (wateraantrekkende) deeltjes zoals glasstof,
waaraan eventueel een geringe hoeveelheid water is toegevoegd. Een EVF is een
suspensie: de vaste deeltjes hebben dezelfde dichtheid als de basisvloeistof, zodat zij
fijnverdeeld in de vloeistof blijven zweven.
De werking van een EVF is nog grotendeels onbegrepen. Volgens één van de theorieën
absorberen de poreuze hydrofiele deeltjes in rusttoestand alle water uit de vloeistof.
Wordt zo'n vloeistof nu aan een elektrisch veld blootgesteld, dan wordt het water
door een elektro-osmotisch proces, dus door diffusie door de deeltjeswand, in de siliconenvloeistof
geperst. Het water op het deeltjesoppervlak werkt nu als een bindmiddel
en leidt tot het coaguleren, het 'samenklonteren' van deze deeltjes. De adhesiekrachten
tussen de deeltjes onderling en daarmee de weerstand van de vloeistof
tegen vervorming is rechtevenredig met de aangelegde spanning.
Volgens een andere theorie, nodig om het analoge gedrag in een watervrije EVF te
verklaren, zijn de gesuspendeerde deeltjes van elektrisch geleidende silicaten elektrisch
geladen, waardoor zij om zich heen een diffuse wolk van ionen verzamelen
(ionen zijn atomen die één of meer elektronen missen of er te veel van hebben en
daardoor een uitwendige lading bezitten). Door nu een elektrisch veld in de vloeistof
op te wekken worden deze ionenwolken zodanig vervormd, dat zij elkaar in de weg
gaan liggen en de viscositeit toeneemt (afb. 2.15a). Een derde theorie gaat uit van de
ketenvorming van deze deeltjes onder invloed van een elektrisch veld met hetzelfde
viscositeitsverhogend effect (afb. 2.15b).
De spanning kan zo hoog worden opgevoerd, dat een EVF tot een vaste stof kan
verstarren. Daardoor zijn toepassingen denkbaar die lijken op die van de metaalpoederkoppeling
(zie hoofdstuk 3): men zou een vloeistofkoppeling kunnen ontwerpen
die in bepaalde gebruiksgebieden in het geheel geen slipverliezen meer kent.
104
a b
Afb. 2./5. Twee theorieën over
het viscositeitsgedrag van
elektrovisceuze vloeistoffen