m éérdan 9-to-5 m éérdan 9-to-5 - Sodico

• Ingezonden •
8
Dierenleed
Zesde verdieping - een mens moet al ferm omhoog
kijken - maar ik had je gezien en blijkbaar
zit je daar iedere dag op je plekje. Middenin de
koekestad, je hebt veel om te kijken hé? Van
links naar rechts, van rechts naar links. Als men
je zo ziet zitten, krijgt een mens bijna medelijden.
Bij mij in de straat zie ik een kopie van jou.
Dezelfde ogen, dezelfde kleuren maar wel in
drievoud. Och, je zit daar eigenlijk wel veilig,
want lopen en rennen is er hier echt niet bij
voor jou. Je poezenleven zouden er anders
geen negen zijn.
Puzzelstukjes flitsen door mijn hoofd. Alles
is één grote puzzel die o zo perfect in elkaar
past, maar waar de mens meer en meer stukjes
uithaalt.
Het mediatijdperk met z’n Animal Planet leert
ons heel veel over fauna en flora. Het mooie
en prachtige van moeder natuur, maar heel
vaak ook het afschuwelijke van wat er allemaal
fout loopt. Hetgeen keer op keer mijn gevoelige
snaar raakt: dierenleed.
De mens die dieren uit hun natuurlijke habitat
gaat halen, of wat er nog rest van hun leefwereld.
Dieren die hun ganse leven liggend
of wiegend in kooien doorbrengen, handel
in dieren waar nog steeds geen rem op staat.
Dieren die voor het eerst daglicht zien als ze
in de vrachtwagen worden gedreven om geslacht
te worden. De behuizing van die dieren
is vaak zo klein, dat ze niet of nauwelijks kunnen
gaan liggen of bewegen. Landen waar
geen wetten bestaan die enige dierenrechten
garanderen, waar praktijken plaatsvinden die
je doen walgen.
Om nog maar te zwijgen van zij die - ‘oh da’s
toch zo lief’ - een dier in huis halen om het
na enige tijd bij het vuilnis te zetten. De iets
beteren (?) dumpen het in een asiel met de
meest ongeloofwaardige verhalen. De lijst is
oneindig.
Of het nu de broodfokker is, de bio-industrie,
de cosmetica- en modewereld … de enige
drijfveer voor de mens is geld. Een drijfveer die
zoveel kapot maakt.
Dierenmishandeling, dierenleed, het maakt mij
verschrikkelijk opstandig. Gelukkig zijn er ook
mensen die zich onvoorwaardelijk inzetten om
dit alles een halt toe te roepen. Verenigingen
die met de hulp van heel wat vrijwilligers dag
in dag uit het leed van dieren verzachten, proberen
om voor hen een nieuwe warme thuis te
vinden. Verenigingen die vaak heel ver moeten
gaan om toch maar iets te bereiken. Mensen
die in stilte veel werk verrichten dat nooit de
media haalt. Dierenleed, het zal nooit ophouden,
maar we mogen niet opgeven. Want elk
dier heeft recht op bescherming.
Als ik straks thuiskom en 3 paar oogjes mij verwelkomen,
heb ik weer een beetje hoop. En
met de naderende feestdagen in zicht, zou ik
wensen: ‘een gezond en diervriendelijk jaar’!
Bettina
20|09 • Ik was 12 in 2009 ...