m éérdan 9-to-5 m éérdan 9-to-5 - Sodico

m éérdan 9-to-5 m éérdan 9-to-5 - Sodico m éérdan 9-to-5 m éérdan 9-to-5 - Sodico

22.09.2013 Views

• Humeurig • 24 Herexamen Hilarische zinswendingen, regelrecht én écht uit toetsen van de lagere school. Hij is niet meer zo vriendelijk als vroeger. Hij zegt nog wel een dag, maar geen goeie. Ze hebben daar een grote hond. Als er iemand van voor belt, begint hij vanachter te blaffen. We hadden veel werk, want er waren broodjes voor 300 mensen die allemaal opengesneden en gesmeerd moesten worden. Ik ging naar de winkel om een groot stuk vlees zoals mijn moeder. Vraag: Hoe noemt men de plaats waar beenderen samenkomen? (gewricht) Antwoord: De beenderen komen samen op het kerkhof. De beroemdste schilder uit die tijd was Pieter Breughel Rubens. Vader is een echte mopperaar. Hij kent altijd de laatste moppen. Gelukkig dat onze stofzuiger nogal langdradig is. Omdat het zo’n mooi weer was, mochten we nog enkele minuutjes overspel doen. Toen ik de brug overreden had, sloeg ik rechtsaf. Spaghetti smaakt naar macaroni, maar een beetje langer. We speelden een leuk spelletje en wie won was dan de winnaar. Ik zette er mijn naam op, zodat iedereen kan zien van wie ze is. Ze is namelijk van mij. Hij vond de wc niet en gebruikte toen maar zijn zaklamp. Op een mooie dag in de vakantie, toen het eens slecht weer was … Toen ze de vissers hoorden aankomen, namen de vissen vlug de benen. We zagen in de dierentuin apen, olifanten, giraffen en ook twee zusjes waar ik nog bij gezeten heb in de kleuterschool. Tegen de avond kwamen we aan onze laatste rustplaats. Door de grote droogte stonden er overal lege plassen. Ik was zo geschrokken dat mijn hart begon te kloppen! Ze schoten hem dood, juist toen hij een nieuw leven wilde beginnen. Gelezen in een agenda: ‘Tegen morgen: postbode verder afmaken.’ Ik herinner het mij niet meer zo precies, maar in elk geval: het was onvergetelijk.” Ik lees het liefst sprookjes die echt gebeurd zijn. Ik denk later ook te trouwen met een vrouw die veel houdt van beesten zoals ik. Een deel van de raket vliegt naar de maan, maar het andere stuk is dan natuurlijk naar de maan. We gingen naar Oostakker met een hele bende bedevaartgangers en -gangsters. Hij is uit het venster op de vierde verdieping gesprongen, omdat hij te diep in de put zat. Gelukkig dat alle rode lichten groen waren. Opeens zag de grond zwart van de rode mieren. Ik vind dat het zwemuurtje het rapst voorbijgaat. Dat komt misschien omdat het maar een half uurtje is. Vreed (sic) Interessant Personeel Kracht tegen k a n k e r : 1- 0

May (spreek uit ‘Mai’) Soetemans is al 30 jaar collega. Sinds de opening van dienstencentrum Essenhof werkt May er als administratief assistente. Ze doet haar werk ongelooflijk graag. Begin 2008 kreeg May te horen dat ze borstkanker had. Ze kroop niet verslagen in een hoekje, dat ligt niet in haar aard. May startte bijna onmiddellijk met een revalidatieprogramma. In een magazine las ze over het project ‘Van kanker naar kracht’ en schreef zich in voor de Monte Perdido-expeditie. Ze nam de uitdaging aan en won. May, vertel eens over deze speciale expeditie? ‘Van kanker naar kracht’ is de naam van het project dat vormingscentrum Outward Bound (www.outwardbound. be) organiseerde voor 12 mensen met een (kwaadaardige) kankerervaring, zoals ik. Het einddoel van het project was een tiendaagse expeditie naar de Spaanse Pyreneeën in september dit jaar en uiteindelijk de beklimming van de Monte Perdido: een berg met een hoogte van 3355 meter.’ Dat vroeg om een serieuze voorbereiding … ‘Met Outward Bound deed ik een vijfdaagse in oktober 2008 mee. Doodgegaan van de schrik hangend tegen een steile rotswand of in een donkere grot ... Heel wat angsten overwonnen, met steeds het idee: als ik niet doe, ga ik er spijt van krijgen! We hebben met de groep het hele jaar lange wandelingen gemaakt en zijn op avonturenweekend geweest in Lustin. Zelf heb ik ook met mijn fietsmaatje honderden kilometers gefietst plus dagelijks 8 kilometer naar ’t werk heen en terug.’ En de centjes voor de expeditie? ‘Zo’n expeditie kost heel veel geld. Je zorgt zelf voor 2/3 van de kostprijs via sponsoring en inzamelacties. Een soort mini-expeditie én goed voor de teamspirit. Maandelijks kwamen we samen en dan maar brainstormen en plannen.’ Wat hebben jullie georganiseerd? ‘Een poëzieavond met fototentoonstelling én een pianorecital, nog twee piano- en gitaarconcerten, een quiz, een wandeling met Dana Winner, een optreden van a-capella-koor ‘De Fijne Venten’. Ik heb een eetfestijn georganiseerd voor 103 eters met gigantisch dessertenbuffet … We zijn gesponsord met appels, energiedrankjes, taarten! Echt een mooie ervaring. En we hebben het ook gehaald! Ons eerste overwinningsgevoel.’ En dan was het zover: 8 september. Hoe liep de expeditie? ‘De expeditie bestond uit verschillende avontuurlijke étappes onder begeleiding van ervaren gidsen én met hulp van vrijwilligers. We hebben rotsen beklommen, een aantal heeft een klettersteig gedaan, we hebben gezwommen in een ijskoud bergmeer, aan canyoning gedaan en prachtige wandelingen gemaakt. Het is daar adembenemend mooi en rustig, je voelt je weg van de wereld. En dan de ultieme tocht naar de grote berg zelf. Met 7 van de 11 hebben we uiteindelijk de top kunnen bereikt. Ik was in een soort trance en de tranen liepen van m’n wangen. Het was een prachtige reis, ook naar de anderen toe en naar jezelf. Je ontdekt persoonlijke kracht en kwaliteiten in jezelf die je (nog) niet kende.’ Wat heb jij onderweg in jezelf ontdekt? ‘Ik heb een positief karakter dat me aanspoort om altijd dóór te gaan en dat overwint mijn talrijke angsten. Angsten? Ik heb hoogtevrees en eigenlijk hou ik ook niet zo van water.’ Ben je eigenlijk een avontuurlijk type? ‘Ik heb eigenlijk altijd voor mijn man en kinderen gezorgd. Onze gezinvakanties waren meestal vrij ‘gewoon’: een hotelletje of kamperen ... Dit was voor mij alleen en nu kan ik zeggen: ik hou wel van een beetje avontuur. Na de kankerervaring en Monte Perdido is de wereld voor mij veranderd. Ik kijk weer met de ogen van een kind. Open en uitgedaagd: durf ik of niet?’ Op naar de volgende berg? ‘Het is de woestijn geworden … Volgend jaar in de symbolische maand september gaan we met vijf Monte Perdido-vrienden naar Marokko! Het krijgt al flink vorm.’ Goeie reis, moedige May! Nog een gouden tip voor mensen die Het te horen krijgen: ‘Niet in een hoekje kruipen. Gebruik je kracht en je wint!’ Fantaseren werd Gaandeweg terug Geloven in het Leven 11 Lotgenoten Intense Activiteiten en Reflecties samen in de Natuur vol Moed naar de Monte Perdido. 25 • Collegiaal •

May (spreek uit ‘Mai’) Soetemans is al<br />

30 jaar collega. Sinds de opening van<br />

dienstencentrum Essenhof werkt May er<br />

als administratief assistente. Ze doet haar<br />

werk ongelooflijk graag.<br />

Begin 2008 kreeg May te horen dat ze<br />

borstkanker had. Ze kroop niet verslagen<br />

in een hoekje, dat ligt niet in haar aard.<br />

May startte bijna onmiddellijk met een<br />

revalidatieprogramma. In een magazine<br />

las ze over het project ‘Van kanker naar<br />

kracht’ en schreef zich in voor de Monte<br />

Perdido-expeditie. Ze nam de uitdaging<br />

aan en won.<br />

May, vertel eens over deze speciale<br />

expeditie?<br />

‘Van kanker naar kracht’ is de naam<br />

van het project dat vormingscentrum<br />

Outward Bound (www.outwardbound.<br />

be) organiseerde voor 12 mensen met<br />

een (kwaadaardige) kankerervaring, zoals<br />

ik. Het einddoel van het project was een<br />

tiendaagse expeditie naar de Spaanse<br />

Pyreneeën in september dit jaar en<br />

uiteindelijk de beklimming van de Monte<br />

Perdido: een berg met een hoogte van<br />

3355 meter.’<br />

Dat vroeg om een serieuze<br />

voorbereiding …<br />

‘Met Outward Bound deed ik een vijfdaagse<br />

in ok<strong>to</strong>ber 2008 mee. Doodgegaan<br />

van de schrik hangend tegen<br />

een steile rotswand of in een donkere<br />

grot ... Heel wat angsten overwonnen,<br />

met steeds het idee: als ik niet doe, ga ik<br />

er spijt van krijgen! We hebben met de<br />

groep het hele jaar lange wandelingen<br />

gemaakt en zijn op avonturenweekend<br />

geweest in Lustin. Zelf heb ik ook met<br />

mijn fietsmaatje honderden kilometers<br />

gefietst plus dagelijks 8 kilometer naar<br />

’t werk heen en terug.’<br />

En de centjes voor de expeditie?<br />

‘Zo’n expeditie kost heel veel geld. Je<br />

zorgt zelf voor 2/3 van de kostprijs via<br />

sponsoring en inzamelacties. Een soort<br />

mini-expeditie én goed voor de teamspirit.<br />

Maandelijks kwamen we samen en<br />

dan maar brains<strong>to</strong>rmen en plannen.’<br />

Wat hebben jullie georganiseerd?<br />

‘Een poëzieavond met fo<strong>to</strong>ten<strong>to</strong>onstelling<br />

én een pianorecital, nog twee<br />

piano- en gitaarconcerten, een quiz, een<br />

wandeling met Dana Winner, een optreden<br />

van a-capella-koor ‘De Fijne Venten’.<br />

Ik heb een eetfestijn georganiseerd voor<br />

103 eters met gigantisch dessertenbuffet<br />

… We zijn gesponsord met appels, energiedrankjes,<br />

taarten! Echt een mooie ervaring.<br />

En we hebben het ook gehaald!<br />

Ons eerste overwinningsgevoel.’<br />

En dan was het zover: 8 september.<br />

Hoe liep de expeditie?<br />

‘De expeditie bes<strong>to</strong>nd uit verschillende<br />

avontuurlijke étappes onder begeleiding<br />

van ervaren gidsen én met hulp van<br />

vrijwilligers. We hebben rotsen beklommen,<br />

een aantal heeft een klettersteig<br />

gedaan, we hebben gezwommen in een<br />

ijskoud bergmeer, aan canyoning gedaan<br />

en prachtige wandelingen gemaakt. Het<br />

is daar adembenemend mooi en rustig,<br />

je voelt je weg van de wereld. En dan<br />

de ultieme <strong>to</strong>cht naar de grote berg zelf.<br />

Met 7 van de 11 hebben we uiteindelijk<br />

de <strong>to</strong>p kunnen bereikt. Ik was in een<br />

soort trance en de tranen liepen van m’n<br />

wangen. Het was een prachtige reis, ook<br />

naar de anderen <strong>to</strong>e en naar jezelf. Je<br />

ontdekt persoonlijke kracht en kwaliteiten<br />

in jezelf die je (nog) niet kende.’<br />

Wat heb jij onderweg in jezelf<br />

ontdekt?<br />

‘Ik heb een positief karakter dat me<br />

aanspoort om altijd dóór te gaan en dat<br />

overwint mijn talrijke angsten. Angsten?<br />

Ik heb hoogtevrees en eigenlijk hou ik<br />

ook niet zo van water.’<br />

Ben je eigenlijk een avontuurlijk<br />

type?<br />

‘Ik heb eigenlijk altijd voor mijn man en<br />

kinderen gezorgd. Onze gezinvakanties<br />

waren meestal vrij ‘gewoon’: een hotelletje<br />

of kamperen ... Dit was voor mij alleen<br />

en nu kan ik zeggen: ik hou wel van een<br />

beetje avontuur. Na de kankerervaring<br />

en Monte Perdido is de wereld voor mij<br />

veranderd. Ik kijk weer met de ogen van<br />

een kind. Open en uitgedaagd: durf ik<br />

of niet?’<br />

Op naar de volgende berg?<br />

‘Het is de woestijn geworden …<br />

Volgend jaar in de symbolische maand<br />

september gaan we met vijf Monte<br />

Perdido-vrienden naar Marokko!<br />

Het krijgt al flink vorm.’<br />

Goeie reis, moedige May! Nog een gouden<br />

tip voor mensen die Het te horen<br />

krijgen:<br />

‘Niet in een hoekje kruipen.<br />

Gebruik je kracht en je wint!’<br />

Fantaseren<br />

werd Gaandeweg<br />

terug Geloven in het Leven<br />

11 Lotgenoten<br />

Intense Activiteiten en Reflecties<br />

samen in de Natuur<br />

vol Moed<br />

naar de Monte Perdido.<br />

25<br />

• Collegiaal •

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!