Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

6
Hij lag midden op de lange tafel in de vergaderzaal op ze te
wachten. Er stond een kleine menigte omheen. Hij werd perfect be-
licht door de halogeenspotjes in het plafond. Er lag een bruine en-
velop van drieëntwintig bij dertig met een metalen sluiting en een
gescheurde flap. En één wit velletje A4 met daarop tien gedrukte
woorden: De dag op welke Armstrong zal sterven, komt snel dich-
terbij. De boodschap was verdeeld over twee regels, exact gecen-
treerd tussen de kantlijnen en iets boven het midden. Verder was er
niets zichtbaar. Er werd zwijgend naar gekeken. De man in het pak
van de receptiebalie wrong zich naar achteren om met Froelich te
praten.
'Ik heb de envelop aangepakt,' zei hij. 'Ik heb de brief niet aange-
raakt, alleen eruit laten glijden.'
'Hoe is hij gekomen?' vroeg ze.
'De bewaker van de garage moest naar de wc. Toen hij terugkwam,
vond hij hem op de vensterbank in zijn hokje. Hij heeft hem met-
een naar mij gebracht. Dus ik denk dat zijn afdrukken ook op de
envelop zitten.'
'Wanneer precies?'
'Een halfuur geleden.'
'Hoe zijn de pauzes van de garagebewaker geregeld?' vroeg Reacher.
Er viel een stilte. De hoofden draaiden zich naar de nieuwe stem.
De man van de receptie begon met een felle wie-denk-jij-wei-dat-je-
bent-blik, maar toen hij Froelichs gezicht zag, haalde hij zijn schou-
ders op en gaf hij gedwee antwoord.
'Hij sluit de hefboom,' zei hij. 'Zo is dat geregeld. Dan holt hij naar
de wc en holt weer terug. Een keer of twee, drie per dienst. Hij zit
daar acht uur achtereen.'
Froelich knikte. 'Niemand neemt hem iets kwalijk. Is het forensisch
team al gebeld?'
'We hebben op jou gewacht.'
'Oké, laat daar maar liggen, niet aanraken en niemand in deze ka-
mer laten.'