Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Denk je?'
Ze knikte. 'Een beetje trager? Alsof ze aarzelen?'
'Of alsof ze ertegenop zien om iets slechts te doen daarbinnen?'
Hij draaide het opnieuw af.
'Ik weet het niet,' zei ze. 'Het is nogal moeilijk te interpreteren. En
het is in de verste verte niet doorslaggevend. Gewoon een subjectief
gevoel.'
Hij speelde het opnieuw af. Het verschil lag er niet echt dik bovenop.
Misschien zagen ze er iets minder gespannen uit toen ze naar
binnen gingen dan toen ze eruit kwamen. Of vermoeider. Maar aan
de andere kant hadden ze er een kwartier doorgebracht. En het was
een betrekkelijk klein kantoor. Het was al vrij schoon en ordelijk.
Misschien hadden ze de gewoonte er tien minuten uit te rusten, buiten
het zicht van de camera. Schoonmakers zijn niet van gisteren.
Misschien hadden ze hun voeten op het bureau gelegd en geen brief.
'Ik weet het niet,' herhaalde Neagley.
'Geen uitsluitsel?' vroeg Reacher.
'Natuurlijk niet. Maar wie hebben we anders?'
'Helemaal niemand.'
Hij spoelde snel terug tot hij bij acht uur 's avonds was. De secretaresse
stond van haar bureau op, stak haar hoofd om Stuyvesants
deur en ging naar huis. Hij spoelde terug naar 19.31 uur en zag
Stuyvesant zelf vertrekken.
'Oké,' zei hij. 'De schoonmakers hebben het gedaan. Op eigen initiatief?'
'Dat betwijfel ik ten zeerste.'
'Wie heeft ze dan opdracht gegeven?'
Ze gingen naar de koffiekamer om Nendick te halen en stuurden
hem terug om zijn kamer met apparatuur op te ruimen. Daarna gingen
ze op zoek naar Froelich en vonden haar achter een stapel papierwerk
aan haar bureau aan de telefoon, bezig de terugkeer van
Armstrong uit Camp David te coördineren.
'We moeten de schoonmakers spreken,' zei Reacher.
'Nu?' vroeg Froelich.
'Een betere tijd is er niet. Een middernachtelijk verhoor werkt altijd
het best.'
Ze keek hem wezenloos aan. 'Oké, dan zal ik jullie waarschijnlijk
moeten brengen.'
'Het is beter als je er niet bij bent,' zei Neagley.