Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

de ex van mijn broer, niet van mij. Ik weet niet eens hoe je heet.'
'M.I.', zei ze.
'Martha Ina?' vroeg hij. 'Mildred Iggy?'
'Kom, we gaan eten,' zei ze. 'Bij mij thuis.'
'Bij jou?'
'De restaurants hier zijn onmogelijk, op zondagavond. En ik kan
het me toch niet veroorloven. Bovendien heb ik nog een paar dingen
van Joe. Misschien moet ik die aan jou geven.'
Ze woonde in een knus rijtjeshuisje in een weinig opzienbarende
buurt aan de overkant van de Anacostia, in de buurt van de luchtmachtbasis
Bolling. Het was zo'n stadswoning waar je de gordijnen
dicht doet en je alleen op de binnenkant concentreert. Ze zette
de auto aan de stoeprand. Achter de houten voordeur was een
kleine vestibule die rechtstreeks toegang gaf tot een huiskamer. Het
was een comfortabele ruimte. Houten vloer, tapijt, ouderwets meubilair.
Een kleine tv met een grote kabelkast. Paar boeken op een
plank, een kleine muziekinstallatie met een meter cd's ertegenaan.
De verwarming stond hoog, dus Reacher trok zijn zwarte jasje uit
en hing het over de rugleuning van een stoel.
'Ik wil niet dat het iemand van ons is,' zei Froelich.
'Beter dan een echte bedreiging van buiten.'
Ze knikte en liep naar de achterzijde van de kamer. Achter een toog
bevond zich een eetkeuken. Ze keek een beetje wazig om zich heen
alsof ze zich afvroeg waar alle apparaten en kastjes voor dienden.
'We kunnen wel een Chinees laten komen,' riep Reacher.
Ze trok haar jasje uit, vouwde het op en legde het op een kruk.
'Misschien is dat het beste,' zei ze.
Ze droeg een witte blouse en zonder jasje zag die er zachter en vrouwelijker
uit. Het keukenlicht was afkomstig van gewone peertjes die
laag waren gedraaid en vriendelijker voor haar huid waren dan het
felle halogeenlicht op kantoor. Hij keek naar haar en zag wat Joe
acht jaar geleden moest hebben gezien. Ze haalde een afhaalmenu
uit een la, draaide een nummer en deed een bestelling. Zoetzure
soep en kip à la Generaal Tso; tweemaal.
'Is dat oké?' vroeg ze.
'Niet zeggen,' zei hij. 'Dat is zeker wat Joe lekker vond.'
'Ik heb nog een paar spullen van hem,' zei ze. 'Kom maar kijken.'
Ze ging hem voor, terug naar de vestibule en de trap op. Aan de
voorkant was een logeerkamer. Er was een diepe kast met een deur.