Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Hij vertrok even plotseling als hij was gekomen. Hij stond gewoon
op en verliet de kamer. De deur zwaaide achter hem dicht en
Reacher, Neagley en Froelich bleven achter, in het felle licht en de
stilte.
'Je zult niet populair zijn,' zei Froelich. 'Dat zijn interne onderzoekers
nooit.'
'Ik ben niet uit op populariteit,' zei Reacher.
'Ik heb al een baan,' zei Neagley.
'Neem vakantie,' zei Reacher. 'Blijf hier, kunnen we samen impopulair
zijn.'
'Word ik betaald?'
'Natuurlijk zal er een honorarium zijn,' zei Froelich.
Neagley haalde haar schouders op. 'Oké. Misschien moeten mijn
partners dit dan maar als een prestigezaak zien. Werken voor de
overheid, snap je wel? Ik moest maar eens terug naar mijn hotel,
paar mensen bellen, zien of ze een poosje zonder mij kunnen.'
'Wil je niet eerst eten?'
Neagley schudde haar hoofd. 'Nee, ik eet wel op mijn kamer. Gaan
jullie maar.'
Ze liepen door de slingergangetjes terug naar Froelichs kantoor en
zij belde een chauffeur voor Neagley. Daarna bracht ze haar naar
de garage beneden en toen ze terugkwam, trof ze Reacher zwijgend
aan haar bureau.
'Hebben jullie iets met elkaar?' vroeg ze.
'Wie?'
'Jij en Neagley.'
'Wat is dat nou voor vraag?'
'Ze deed zo raar over het eten.'
Hij schudde zijn hoofd. 'Nee, wij hebben geen relatie.'
'Nooit gehad ook? Jullie maken een erg intieme indruk.'
'O ja?'
'Ze is duidelijk op je gesteld en jij ook op haar. En ze ziet er goed
uit.'
Hij knikte. 'Ik ben ook op haar gesteld. En ze ziet er goed uit. Maar
we hebben nooit iets gehad.'
'Waarom niet?'
'Waarom niet? Het is gewoon nooit gebeurd. Begrijp je wat ik bedoel?'
'Ik denk het.'
'Ik weet trouwens niet goed wat jij hiermee te maken hebt. Je bent