Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

acht, agressief kaal en op een kostbare manier in een fraai oud
gebouw geperst. Sterk grijs nylon tapijt, gelamineerd meubilair,
computerbedrading omzichtig door witte plastic leidingen gevoerd.
Overal stonden hoge stapels paperassen en op de wanden zaten rapporten
en memoranda geprikt. Er stond een kast met glazen deuren
met daarin een meter procedurehandleidingen. De kamer had
geen venster. Maar er stond toch een plant in een plastic pot op het
bureau, een bleke, droge plant die zijn best deed om te overleven.
Geen foto's. Geen aandenkens. Helemaal niets persoonlijks, behalve
een vaag vleugje parfum in de lucht en in de stof van haar stoel.
'Oké, hier gaat Stuyvesant naar huis,' zei ze.
Reacher keek weer naar het scherm en zag het tijdmechanisme door
halfacht en vervolgens een minuut over halfacht racen. Stuyvesant
kwam op driedubbele snelheid zijn kantoor uit. Het was een lange
man met brede schouders, tikje gebogen, grijze slapen. Hij droeg
een dunne aktetas. De video liet hem absurd energiek bewegen. Hij
vloog naar de kapstok om er een zwarte regenjas vanaf te pakken,
smeet hem om zijn schouders en ijlde terug naar het bureau van de
secretaresse. Boog zich abrupt, zei iets en snelde uit beeld. Froelich
drukte hard op FAST FORWARD en de snelheid verdubbelde weer.
De secretaresse rukte en zwaaide heen en weer op haar stoel. De
minutenteller was niet meer te volgen. Toen de zeven in een acht
veranderde, sprong de secretaresse overeind en Froelich liet de band
weer net op tijd tot driedubbele snelheid vertragen om te laten zien
hoe ze Stuyvesants deur even openmaakte. Ze hield de kruk vast,
boog zich naar binnen met een voet van de grond, draaide zich direct
weer om en deed de deur dicht. Rende door het vertrek om
haar tas en paraplu te pakken en verdween in het halfduister aan
het eind van de gang. Froelich verdubbelde de snelheid weer, de teller
rolde sneller af, maar het beeld bleef volmaakt statisch. De stilte
van een verlaten kantoor daalde en bleef stabiel terwijl de tijd
voortijlde.
'Wanneer komen de schoonmakers?' vroeg Reacher.
'Even voor middernacht,' zei Froelich.
'Zo laat?'
'Het is een nachtploeg. Dit is tenslotte een continubedrijf.'
'En daarvoor is niets te zien.'
'Helemaal niets.'
'Spoel dan maar door. Dit beeld kennen we wel.'
Froelich manipuleerde de knopjes en er verscheen afwisselend