Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

ter ver en tweehonderd meter hoog. Dat is een schot van tussen de
drie en vierhonderd meter. Dat zou onder gewone omstandigheden
geen probleem voor me zijn, maar de windstromen en thermiek om
die wolkenkrabbers maken de kans erg klein. Ze veranderen voortdurend,
van de ene seconde op de andere. Draaikolken, op en neer
en heen en weer. Dat zorgt ervoor dat je niet kunt garanderen dat
je raak schiet. Dat is eigenlijk goed nieuws. Geen enkele scherpschutter
zou in Manhattan een langeafstandsschot wagen. Dat zou
alleen een idioot doen, en een idioot zou toch missen.'
Froelich knikte weer, een tikje opgelucht. 'Oké,' zei ze.
Dus ze maakt zich geen zorgen om een idioot, dacht Reacher. Het
moet een beroeps zijn.
'Dus,' zei hij, 'noem het maar een score van drie als je wilt en vergeet
die halve. Je hoeft je hoegenaamd geen zorgen om New York
te maken. Dat was op het randje.'
'Maar Bismarck niet,' zei Neagley. 'Daar zijn we rond middernacht
aangekomen op een lijnvlucht via Chicago.'
'Ik heb je van anderhalve kilometer gebeld,' zei Reacher. 'Over die
musici.'
Hij gaf haar de volgende twee foto's.
'Infraroodopnamen,' zei hij. 'In het donker.'
Op de eerste foto stond de achterkant van Armstrongs privéwoning.
De kleuren waren flets en verdraaid vanwege de infraroodfilm. Maar
de opname was van vrij dichtbij. Alle details waren duidelijk te zien.
Deuren, ramen. Froelich zag zelfs een van haar agenten in de achtertuin
staan.
'Waar zat je?' vroeg ze.
'Op het terrein van de buren,' zei Reacher. 'Op een meter of twintig.
Een eenvoudige nachtmanoeuvre, infiltratie in het donker. Standaard
infanterietechniek, geruisloos en heimelijk. Een paar honden
hebben even geblaft, maar die hebben we gemeden. De State Troopers
in hun auto hebben niets gezien.'
Neagley wees op de tweede foto. Daarop stond de voorkant van het
huis. Zelfde kleuren, zelfde bijzonderheden, zelfde afstand. 'Ik zat
voor, aan de overkant. Achter iemands garage.'
Reacher schoof naar voren op het bed. 'Het plan zou zijn geweest
om elk een MI6 te hebben met een granaatwerper erop. Plus een
paar lange, volautomatische geweren. Misschien zelfs M6o-mitrailleurs
op een driepoot. We hadden zeker voldoende tijd om die in
stelling te brengen. Met de MI6'S zouden we fosforgranaten in het