Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

hoog. Het was een opname vanuit een lage hoek van Armstrong
voor de Beurs met de latei-inscriptie als een halo boven zijn hoofd.
'Van Neagley,' zei Reacher. 'Goeie foto, vind ik. Misschien moeten
we die aan een tijdschrift verkopen om iets van die twintigduizend
dollar terug te krijgen.'
Hij liep weer naar het bed terug en ging zitten. Hij gaf de foto aan
Froelich. Ze nam hem aan en staarde ernaar.
'Waar het om gaat, is dat ik ruim een meter bij hem vandaan was,'
zei Neagley. Ik had hem te grazen kunnen nemen als ik gewild had.
Weer zo'n John Malkovich-situatie, maar wat zou het.'
Froelich knikte wezenloos. Reacher gooide haar de volgende foto
als een speelkaart toe. Het was een korrelige telefoto die kennelijk
van grote afstand was geschoten, van ver boven het straatniveau
omlaag. Hij was van Armstrong voor de Beurs, klein in het midden
van het plaatje. Met een balpen was er een ruw geweervizier om
zijn hoofd getekend.
'Dit is de halve,' zei Reacher. 'Ik zat op de zestigste verdieping van
een kantoorgebouw op een kleine driehonderd meter afstand. Binnen
de politieafzetting, maar hoger dan ze controleerden.'
'Met een geweer?'
Hij schudde zijn hoofd. 'Met een stuk hout dat even groot was als
en de vorm had van een geweer. En nog een camera, natuurlijk. Met
een telelens. Maar ik heb het voor het echie gespeeld. Ik wilde weten
of het mogelijk was. Ik ging ervan uit dat men een geweervormig
pakket niet zou zien zitten, dus heb ik een grote vierkante doos
van een computermonitor gebruikt waarin ik het hout diagonaal
heb opgeborgen, van de bovenhoek tot de onderhoek. Die heb ik
vervolgens gewoon op een handkarretje de lift in gereden en gedaan
alsof hij echt zwaar was. Ik heb een paar politiemensen gezien. Ik
droeg deze kleren zonder de nepspeld en het oortelefoontje. Ik denk
dat ze dachten dat ik een chauffeur van een bezorgdienst was of zo.
Vrijdag na kantoortijd, rustig genoeg in de wijk, een gunstig tijdstip
om iets te bezorgen. Ik heb een raam in een verlaten vergaderkamer
gevonden. Het ging niet open, dus waarschijnlijk had ik een
rondje uit het glas moeten snijden. Maar ik had kunnen schieten,
net zoals ik die foto heb genomen. En ik zou Edward Fox zijn geweest.
Ik was er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.'
Froelich knikte met tegenzin. 'Waarom maar een halve?' vroeg ze.
'Het ziet ernaar uit dat je hem zo had kunnen raken.'
'Niet in Manhattan,' zei Reacher. 'Ik zat ongeveer driehonderd me-