Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

portieren van de Tahoe open zodat de sneeuw naar binnen zou waaien
en nog dieper zou begraven. Neagley veegde het pistool van de
garageman schoon met haar jas en liet het vallen. Daarna waadden
ze terug naar de Yukon en stapten in. Keken nog een keer om. Er
lag al een dun laagje sneeuw op de lokatie. Binnen achtenveertig
uur zou er niets meer te zien zijn. De vrieswind zou het hele tableau
in een lange, gladde berg sneeuw die van oost naar west liep begraven
tot de lentezon het weer vrij zou geven.
Neagley reed, langzaam ditmaal. Reacher stapelde de portefeuilles
op zijn knie en begon met de legitimatieschildjes. De jeep schommelde
bedaard en het kostte moeite ze lang genoeg voor zijn ogen
stil te houden om ze te kunnen lezen.
'Gemeentepolitie uit Idaho,' zei hij. 'Een of ander plattelandsgat,
ten zuiden van Boise, denk ik.'
Hij stopte beide legitimatiebewijzen in zijn zak. Maakte de portefeuille
van de man uit Bismarck open. Het was een bruin drieluik
van droog, gebarsten leer dat zich naar de inhoud had gevormd.
Aan de binnenkant zat een mat plastic venstertje met de politiegegevens
erachter. Het magere gezicht op de foto keek hem aan.
'Hij heette Richard Wilson,' zei hij. 'Brigadier van de recherche.'
Er zaten twee creditcards en een rijbewijs van Idaho in de portefeuille.
En stukjes papier, plus een kleine driehonderd dollar contant.
Hij legde de papiertjes op zijn knie en stak het geld in zijn zak.
Opende de portefeuille van de garageman. Het was van zwarte nepalligator
en bevatte een identiteitsbewijs van hetzelfde korps.
'Peter Wilson,' zei hij. Hij keek op het rijbewijs. 'Een jaar jonger.'
Peter had drie creditcards en bijna tweehonderd dollar. Reacher stak
het geld in zijn zak en keek naar voren. De sneeuwwolken waren
achter hen en de hemel in het oosten was vrij. De zon scheen in hun
ogen. Er hing een zwart stipje in de lucht. De kerktoren was net
zichtbaar, een kilometer of dertig verderop. De Yukon hotste onbarmhartig
die kant op. De zwarte stip werd groter. Erboven was
een grijze vlek van draaiende wieken. Hij leek roerloos in de lucht
te hangen. Reacher zette zich schrap tegen het dashboard en keek
omhoog door de voorruit. Langs de bovenkant van de ruit liep een
gekleurde, transparante band. De helikopter zakte door zijn blikveld.
Hij kon de vorm onderscheiden. Hij was breed en bol van voren.
Een Night Hawk waarschijnlijk. De piloot kreeg de kerktoren
in de gaten en draaide die kant op. Het toestel dreef er als een dik
insect heen. De Yukon danste zachtjes over ribbels. De portefeuil-