Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

onder zijn zware jas te dragen, maar uiteindelijk bedacht ze zich.
De arme drommel heeft nog vier jaar voor de boeg, misschien acht,
dacht ze. Hij is nog niet eens geïnstalleerd. Te vroeg. Later wenste
ze dat ze op haar eerste gevoel was afgegaan.
Het terrein van het gemeenschapscentrum was ongeveer zo groot als
een voetbalveld. Aan de noordkant stond de kerk zelf, een fraai gebouw
van overnaads hout, zo traditioneel als het maar kon. De drie
andere kanten waren goed omheind. Twee zijden grensden aan de
achtertuinen van gevestigde woonwijken, de derde aan de straat. Een
brede poort gaf toegang tot een parkeerterreintje. Froelich voerde
voor die dag een parkeerverbod in en zette twee agenten en een patrouillewagen
van de plaatselijke politie aan de poort, en nog eens
twaalf agenten liepen rond op het grasveld binnen de omheining. In
elk van de omliggende straten liet ze twee patrouillewagens posten,
en de kerk zelf liet ze uitkammen door de hondenbrigade van de plaatselijke
politie en vervolgens afsluiten. Ze verdubbelde de persoonlijke
lijfwacht tot zes agenten omdat Armstrongs vrouw erbij was. Ze gaf
ze opdracht om te allen tijde dichtbij het paar te blijven. Armstrong
protesteerde niet. Gezien worden te midden van een waakzame roedel
van zes gespierde heren zag er heel belangrijk uit. Zijn beoogde
opvolger zou het ook wel prettig vinden. Iets van die status van de
Washingtonse machtselite zou misschien op hem overspringen.
De Armstrongs hadden de gewoonte aangenomen om nooit te eten
op openbare bijeenkomsten. Het was te makkelijk om een mallotige
indruk te maken: vette vingers, proberen iets te zeggen terwijl je
kauwt. Dus lunchten ze bijtijds thuis, reden vervolgens in konvooi
naar de bijeenkomst en konden direct ter zake komen. Het was vrij
gemakkelijk. In zekere zin zelfs ontspannen. De plaatselijke politiek
ging Armstrong niet meer aan. Eerlijk gezegd zou het voor zijn opvolger
ook geen groot probleem zijn. Hij had een comfortabele, verse
meerderheid en kon profiteren van het succes van zijn voorganger.
Dus de middag bleek niet meer dan een aangenaam wandelingetje
over een aangenaam lapje onroerend goed. Hij had een prachtige
vrouw, zijn opvolger bleef de hele tijd aan zijn zijde, de pers stelde
geen moeilijke vragen, vertegenwoordigers van alle vier de zenders
en CNN waren er, alle plaatselijke kranten hadden een fotograaf gestuurd
en er verschenen ook correspondenten van de Washington
Post en The New York Times. Al met al ging het zo voorspoedig dat
hij wenste dat ze de tweede bijeenkomst niet hadden gepland. Die
was eigenlijk niet nodig.