Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

wielen in elkaar grepen. De jeep schokte op zijn vering en begon
achteruit en vooruit te rollen over een halve meter samengepakt ijs.
Reacher zette zijn rug tegen de achterklep en haakte zijn handen
onder de achterbumper. Gaf mee met de jeep als hij naar achteren
kwam. Strekte zijn benen en duwde als hij vooruit ging. De loopvlakken
van de banden zaten vol sneeuw. Ze wierpen kleine, witte
hiërogliefen in de lucht als ze rondtolden. Het uitlaatgas borrelde
bij zijn knieën omhoog en bleef in de lucht hangen. Hij struikelde
naar voren en duwde naar achteren, opnieuw, en opnieuw. Nu ging
de jeep zestig centimeter heen en weer. Hij klemde zijn handen steviger
vast. De sneeuw blies recht uit het westen in zijn gezicht. Hij
begon te tellen. Een, twee... drie. Een, twee... drie. Hij liep met de
jeep mee en duwde hem naar voren. Nu bewoog hij een meter bij
elke verandering van richting. Hij trapte een keten van steunpunten
voor zijn schoenen. Een, twee... drie. Bij de laatste drie duwde
hij met al zijn kracht. Hij voelde de jeep uit de greppel klimmen.
Voelde hem weer terugvallen. De achterklep stootte hard tegen zijn
rug. Hij struikelde naar voren en wankelde als een dronkenman om
weer houvast te krijgen. Bouwde zijn ritme weer op. Ondanks de
kou zweette hij. Hij was buiten adem. Een, twee... drie. Hij duwde
weer uit alle macht, de jeep verdween achter hem en hij viel ruggelings
in de sneeuw.
Hij krabbelde omhoog in de stank van de uitlaat. De jeep was twintig
meter verder. Neagley reed zo langzaam als ze durfde. Hij slipte
en glibberde en joeg erachteraan. Hij zwaaide naar rechts om in
zijn wielspoor te komen. De grond ging omhoog. Neagley gaf een
dot gas om vaart te houden. Hij rende hard, maar ze liep op hem
uit. Hij sprintte. Hij schopte de neus van zijn schoenen in de sneeuw
om niet uit te glijden. Bovenaan nam ze gas terug. De jeep ging eroverheen.
Hij zag de hele onderkant. De benzinetank, het differentieel.
Ze remde zachtjes, hij greep de kruk, rukte het portier open
en glibberde naast de jeep heuvel afwaarts tot hij voldoende snelheid
had om zich naar binnen te werpen. Hij hees zich op de stoel,
sloeg het portier dicht, zij gaf plankgas, en de gewelddadige achtbaanrace
begon weer van voren af aan.
'Hoe laat?!' schreeuwde ze.
Hij moest zijn uiterste best doen om zijn pols stil te houden. Hij
was te zeer buiten adem om iets uit te brengen. Hij schudde gewoon
zijn hoofd. Ze hadden een achterstand van minstens tien minuten.
En het waren tien doorslaggevende minuten. De Tahoe zou over