Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Zo meteen zitten we vast,' zei Neagley.
'Zij zijn zo binnengekomen,' zei Reacher. 'We moeten er ook uit
kunnen.'
Ze verloren de Tahoe voor hen telkens uit het oog als hij in een
rotsspleet zakte. Ze vingen er alleen een glimp van op als ze naar
een top zwoegden en hem op een eigen top zagen, drie of vier geulen
verderop. Er was geen ritme. Geen coördinatie. Beide jeeps doken
omlaag en klauwden zich willekeurig omhoog. Ze waren tot
loopsnelheid vertraagd. Reacher had de vierwielaandrijving op low
range en de jeep slipte en glibberde. Ver naar het westen was de
sneeuwstorm in volle gang. Hij kwam snel naderbij.
'Het wordt tijd,' zei Reacher. 'In een van deze spleten zal de sneeuw
ze de hele winter verbergen.'
'Oké, we gaan ervoor,' zei Neagley.
Ze liet haar raampje zakken en de sneeuw joeg naar binnen op de
ijzige storm. Ze pakte de Heckler & Koch en zette hem op volautomatisch.
Reacher trok hard op en stortte zich zo snel als de jeep
maar wilde door de volgende twee kuilen. Daarna trapte hij op de
derde piek op de rem en zwenkte het stuur naar links. De jeep slipte
schuin naar links en kwam glibberend met het zijraam aan de
passagierskant naar voren tot stilstand. Neagley boog zich helemaal
naar voren en wachtte. De gouden Tahoe steigerde honderd meter
verder omhoog en ze liet een langdurig salvo los op de achterbanden
en de benzinetank. De Tahoe stond een fractie van een seconde
stil, dook toen over de top van zijn heuveltje en verdween weer.
Reacher draaide het stuur terug, trapte op het gas en kroop erachteraan.
Het oponthoud had ze nog eens zo'n honderd meter gekost.
Hij ploegde door drie opeenvolgende spleten en stopte weer op de
volgende piek. Ze wachtten. Tien seconden, vijftien. De Tahoe dook
niet meer op. Ze wachtten twintig seconden. Dertig.
'Wat is er verdomme?' mompelde Reacher.
Hij liet de jeep door de sneeuw aan de loefzijde omlaag glijden en
kroop de volgende helling op. Recht over de top het volgende dal
in. Helling op, over de top, omlaag de sneeuw in. Geen spoor van
de Tahoe. Hij zwoegde verder. De banden vlogen rond en de motor
gilde. Hij haalde de volgende heuveltop. Boven aangekomen,
stopte hij. Het landschap zakte in een brede geul van zeven meter
diep. Er lag een dik pak sneeuw waar de bevroren grashalmen nog
geen dertig centimeter bovenuit staken. Recht voor hen waren de
binnenkomende bandsporen van de Tahoe van daags tevoren nog