Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

langzaam terug. Stond op en liep naar de deur. Glimlachte.
'Tot morgen,' zei ze.
Hij sliep slecht en werd om vijf uur wakker, bezorgd om het eindspel.
Hij werd door complicaties belegerd. Hij sloeg de dekens terug
en glipte uit bed. Kleedde zich in het donker aan, ging naar beneden
en naar buiten de donkere nacht in. Het was bitter koud en
de sneeuwvlokken woeien hem nu harder tegemoet. Ze zagen er nat
en zwaar uit. De sneeuwwolken dreven in oostelijke richting. Wat
waarschijnlijk wel goed was, dacht hij.
Er was geen licht. Alle ramen in het plaatsje waren donker. Geen
straatverlichting, geen maan, geen sterren. Een eindje verderop
doemde de kerktoren vaag, grijs en spookachtig op. Hij liep over
het midden van de onverharde weg en stak het kerkhof over. Vond
de kerkdeur en ging naar binnen. Sloop op zijn gevoel de trap op.
Vond de ladder en klom naar het klokkenhuis. De klok tikte luidruchtig.
Harder dan overdag. Hij klonk als een waanzinnige smid
die met een hamer elke seconde op zijn aambeeld sloeg.
Hij dook onder de klokstang door en vond de volgende trap. Klom
uit de donkere ruimte het dak op. Kroop naar de westrand en tilde
zijn hoofd op. Het landschap was een zwarte, stille oneindigheid.
De bergen die in de verte oprezen waren onzichtbaar. Hij zag niets.
Hij hoorde niets. Het was ijzig koud. Hij wachtte.
Hij bleef dertig minuten in de kou wachten. Zijn ogen traanden en
hij had een loopneus. Hij begon onbeheerst te bibberen. Als ik het
al koud heb, moeten zij op sterven na dood zijn, dacht hij. En ja
hoor: na dertig eindeloze minuten hoorde hij het geluid waarop hij
had zitten wachten. De motor van de Tahoe werd gestart. Het was
een eind weg, maar in de stilte van de nacht klonk het geluid oorverdovend.
Hij stond daar ergens naar het westen, op zo'n paar
honderd meter. Hij bleef tien volle minuten draaien om de verwarming
te laten draaien. Alleen op het geluid kon hij de exacte lokatie
niet bepalen. Maar vervolgens maakten ze een fatale vergissing.
Ze knipten het binnenlichtje aan en uit. Diep in het gras zag hij een
kortstondig geel schijnsel. De jeep stond in een kuil. Totaal aan het
oog onttrokken. Het dak een heel stuk onder het gemiddelde niveau.
Iets ten zuiden van pal west, maar niet veel. Op een kleine
honderdveertig meter. Het was een prima lokatie. Waarschijnlijk
zouden ze gewoon het dak van de jeep als schietplatform gebruiken.
Plat op het dak gaan liggen, richten, schieten, omlaag en in de
auto springen en ervandoor.