Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

derd en tweehonderd meter hiervandaan. Ze zullen hun vizier op
het oosten richten en zich ervan vergewissen dat ze wel kunnen zien,
maar niet gezien kunnen worden. Dan gaan ze zitten wachten tot
Armstrong zijn gezicht laat zien.'
'Dat is veertien uur.'
'Precies,' zei Reacher. 'We laten ze daar de hele nacht zitten. We laten
ze koud en stijf en moe worden. Vervolgens komt de zon in hun
ogen op. We naderen ze met de zon in de rug. Ze zullen ons niet
eens zien aankomen.'
Ze verborgen de lange wapens onder de kerkbank die het dichtst
bij de deur stond en lieten de Yukon op zijn plek staan. Liepen naar
de brug en namen twee kamers in het pension. Daarna gingen ze
naar de kruidenier om spullen voor het eten te halen. De zon was
verdwenen en de temperatuur was onder nul. Er viel weer sneeuw.
Grote, donzige vlokken die rond dwarrelden alsof ze geen zin hadden
om te landen. Ze draaiden en hingen in de lucht en stegen weer
op als kleine vogeltjes.
De ontbijtbalie was gesloten, maar de vrouw in de winkel bood aan
om iets uit de diepvries in de magnetron te zetten. Ze scheen te veronderstellen
dat Reacher en Neagley de voorhoede van de geheime
dienst waren. Iedereen scheen te weten dat Armstrong bij de kerkdienst
werd verwacht. Ze verwarmde een paar vleespasteitjes en wat
zompige groente. Ze aten aan de donkere bar. Het smaakte even
goed als een soldatenrantsoen. De vrouw wilde geen geld aannemen.
De kamers in het pension waren schoon, zoals beloofd. De wanden
waren gelambriseerd met grenen planken. Op de grond lagen kleedjes.
In elke kamer stond een eenpersoonsbed waarvan de gebloemde
sprei zo dikwijls was gewassen dat-ie bijna doorzichtig leek. Aan
het eind van de gang was een badkamer. Reacher liet Neagley de
kamer nemen die er het dichtst bij lag. Daarna kwam ze een poosje
in zijn kamer omdat ze rusteloos was en zin had om te praten.
Ze gingen naast elkaar op het bed zitten omdat er geen andere meubels
waren.
'We krijgen te maken met een voorbereide stelling,' zei ze.
'Wij tweeën tegen twee eikels,' antwoordde Reacher. 'Ga je je opeens
druk maken?'
'Het is er niet makkelijker op geworden.'
'Zeg het nog eens,' zei hij. 'Ik dwing je hier niet toe, hè?'
'Je kunt het niet in je eentje.'