Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Reacher klom weer achter het stuur.
'Aan het werk,' zei hij.
De kom was niet diep. In de dertig kilometer die hen van het plaatsje
scheidden, daalden ze maar een meter of dertig. De weg was van
aangeplempte aarde, zo effen als glas, prachtig uitgeschraapt en
vormgegeven. Een jaarlijks kunststukje, dacht Reacher. Telkens
weer uitgevoerd als de winterse sneeuw smolt en de voorjaarsregens
achter de rug waren. Het was het soort weg waarover in documentaires
T-Fordjes reden. Vlak voor het plaatsje maakte hij een
bocht zodat de brug de rivier precies in een rechte hoek kon overspannen.
De brug scheen het geografische middelpunt van het plaatsje te zijn.
Er was een warenhuisje dat ook als postkantoor dienstdeed en een
ontbijtbar had. Erachter was een smederij die vroeger waarschijnlijk
boerenmachines repareerde. Er was een kantoor van een veevoerleverancier
en een ijzerhandel. Er was een benzinestation met
één pomp en een bordje met Veringreparatie. Voor de gebouwen
waren houten trottoirs. Het leken wel droogdokken die op de aarde
dreven. Er stond een zwijgzame man met een gelooid gezicht
groenten in een pick-up te laden.
'Hier komen ze niet,' zei Reacher. 'Dit is de meest onbeschutte plek
die ik ooit heb gezien.'
Neagley schudde haar hoofd. 'Dat weten ze niet voordat ze het met
eigen ogen hebben gezien. Misschien zijn ze hier maar tien minuten,
maar meer hebben we niet nodig.'
'Waar installeren we ons?'
Ze wees. 'Daar.'
Het was een gebouw van rode ceder met een kale voorkant, talrijke
kleine ramen en een bordje met Schone Kamers.
'Geweldig,' zei Reacher.
'Rij maar wat rond,' zei Neagley. 'Om een indruk te krijgen.'
De letter K heeft maar vier mogelijkheden om te exploreren, en toen
ze arriveerden, hadden ze de noordelijke poot al gehad. Reacher
reed achteruit naar de brug en daarna in noordoostelijke richting
langs de rivier. Die weg voerde langs acht huizen, vier aan weerskanten,
en versmalde na nog eens een kleine kilometer tot een armzalig
rotsachtig spoor. Verloren in het land aan hun linkerhand
stond een omheining van prikkeldraad. Rechts ook.
'Veeboeren,' zei Neagley.
De boerderijen zelf waren blijkbaar een heel eind weg. Ze konden