Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

'Van welke kant komen de boosdoeners?'
'Uit Nevada vanuit het zuiden. Uit Idaho vanuit het noorden.'
'Dus kunnen we niet hier blijven en de weg versperren.'
'Misschien zijn ze er al.'
Een van de gebouwen was een nietig wit speldenprikje op een groen
vierkantje. Froelicbs kerk, dacht hij. Hij deed zijn portier open en
stapte uit. Liep naar de achterklep en kwam terug met de vogelaartelescoop.
Hij had iets van de helft van een enorme verrekijker.
Hij zette hem stil op het open portier en keek erdoor.
Het optiek comprimeerde het uitzicht tot een vlak, korrelig beeld
dat danste en trilde op zijn hartslag. Hij stelde scherp totdat het
leek alsof hij van een afstand van achthonderd meter op het plaatsje
neerzag. De rivier was een smalle kerf. De brug was van steen.
De wegen waren allemaal onverhard. Er stonden meer gebouwen
dan hij aanvankelijk had gedacht. De kerk stond vrij op een verzorgde
halve hectare binnen de zuidelijke hoek van de K. De fundering
was van steen en de rest van overnaadse witte planken. Hij
had zo in Massachusetts kunnen staan. Het terrein waaierde uit in
zuidelijke richting en bestond uit gemaaid gras met grafzerken.
Ten zuiden van het kerkhof was een schutting, en achter de schutting
stond een groepje gebouwen van twee verdiepingen van verweerd
cederhout. Ze stonden schots en scheef ten opzichte van elkaar.
Ten noorden van de kerk meer van hetzelfde. Huizen, winkels,
schuren. Langs de korte poten van de K stonden nog meer gebouwen.
Een aantal daarvan was wit geverfd. Ze stonden dicht opeen
bij het centrum en verder uiteen naarmate de afstand toenam. De
rivier stroomde blauw en helder door de zee van gras ten oosten en
ten noorden van het plaatsje. Hier en daar stonden personenauto's
en pick-ups. Er liepen wat mensen. Het zag eruit alsof de bevolking
wel een paar honderd koppen kon tellen.
'Ik denk dat het veehouders waren,' zei Neagley. 'Ze hebben de
spoorweg via Douglas helemaal naar Casper getrokken. Ze moeten
de kudden zo'n honderd, honderdtwintig kilometer naar het zuiden
hebben gedreven om ze daar op de trein te zetten.'
'Wat doen ze nu dan?' vroeg Reacher.
Het plaatsje wiebelde in zijn telescoop toen hij dat zei.
'Geen idee,' zei ze. 'Misschien investeren ze allemaal via internet.'
Hij gaf haar de telescoop, ze stelde opnieuw scherp en keek erdoorheen.
Hij zag de lens een fractie op en neer en heen en weer
gaan toen ze het hele gebied bestreek.