Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

aan de late kant waren. In het oosten was het al volop dag aan het
worden en Grace was nog een heel eind. De lucht was roze en prachtig,
en het licht viel in felle, horizontale bundels op de berghellingen
in het westen. De weg slingerde zich door de heuvels. Rechts in het
oosten was de wereld vrijwel vlak, helemaal tot aan Chicago en verder.
Links, ver in het westen, torenden de Rocky Mountains ruim
drie kilometer hoog. De lagere hellingen waren bespikkeld met pijnbosjes.
De toppen waren wit van de sneeuw en doorkliefd met grijze
ravijnen. Aan weerskanten van het lint van de weg strekten zich
vele kilometers dorre hoogvlakte uit, waarop saliestruiken en bruine
graspollen paars oplichtten in het vroege zonlicht.
'Ben je hier weieens eerder geweest?' vroeg Neagley.
'Nee,' zei hij.
'We slaan zo meteen af naar het oosten,' zei ze. 'Naar Thunder Basin.'
Hij herhaalde de naam in zijn hoofd, want de klank beviel hem wel.
Thunder Basin, Thunder Basin.
Hij maakte een krappe bocht van de snelweg een smalle landweg
op. Er stonden bordjes die naar het Midwesten en Edgerton wezen.
Het landschap naar het oosten daalde. Sparren van dertig meter
wierpen een ochtendschaduw van honderd meter. Er lag oneindig,
ruw grasland, af en toe onderbroken door de overblijfselen van oude
industriële ondernemingen. Er stonden vierkante stenen funderingen
van dertig centimeter hoog met een wirwar van oud ijzer.
'Olie,' zei Neagley. 'En kolenmijnen. Allemaal tachtig jaar geleden
gesloten.'
'Het land ziet er vreselijk vlak uit,' zei Reacher.
Maar hij wist dat de vlakheid misleidend was. De lage zon toonde
hem plooien en kreuken en scheuren die niets waren vergeleken met
de bergen aan zijn linkerhand, maar alles behalve vlak waren. Het
was overgangsgebied, waar de bergen grillig overliepen in de hoogvlakte.
Het geologische tumult van een miljoen jaar geleden rimpelde
helemaal naar Nebraska, was gestold in de tijd en bood een
wandelaar voldoende dekking om zich op een miljoen plekken te
verbergen.
'Het zou zo vlak als een dubbeltje moeten zijn,' zei Neagley.
Reacher knikte achter het stuur. 'Op een heuveltje na op honderd
meter van Armstrong. En nog een heuveltje honderd meter daarachter
waar wij ons kunnen verstoppen.'