Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

schudden aankwam. Een campagne voerende politicus leert heel
vlug een beetje te knoeien met het handen schudden en de rug van
die van de begunstigde te grijpen in plaats van de palm. Dat schept
een ademloze sfeer van er-zijn-hier-zoveel-supporters-ik-moet-dussnel-zijn,
en wat nog beter is: het is strikt genomen aan de politicus
om los te laten, niet aan de supporter. Maar bij dit evenement kon
Armstrong die tactiek niet gebruiken. Dus moest hij fatsoenlijk handen
schudden en snel te werk gaan om het bij die zeven seconden
per persoon te houden. Sommige gasten hadden wel genoeg aan
zo'n bliksemontmoeting, maar anderen bleven plakken in een stortvloed
van felicitaties alsof hij die voor het eerst hoorde. Er waren
heren bij die met twee handen zijn onderarm grepen. Anderen sloegen
een arm om zijn schouders voor een privéfoto. Sommigen waren
teleurgesteld dat zijn vrouw er niet bij was. Anderen niet. Met
name een vrouw die zijn hand stevig vastpakte en hem wel tien,
twaalf seconden vasthield. Ze trok hem zelfs lekker dicht tegen zich
aan om iets in zijn oor te fluisteren. Ze was opvallend sterk en trok
hem bijna uit zijn evenwicht. Hij hoorde niet echt wat ze fluisterde.
Misschien wel haar kamernummer. Maar ze was slank en aantrekkelijk
en had donker haar en een geweldige glimlach, dus vond
hij het ook weer niet zo erg. Hij glimlachte gewoon dankbaar terug
en liep door. Zijn lijfwachten van de geheime dienst bleven onbewogen.
Hij maakte een volledige ronde door de zaal, at niets, dronk niets
en verliet het hotel via de achterdeur na twee uur en elf minuten.
Zijn persoonlijke lijfwacht liet hem weer instappen en bracht hem
naar huis. Het oversteken van het trottoir verliep rustig en acht minuten
later was zijn huis afgesloten en beveiligd voor de nacht. In
het hotel trok de rest van de lijfwacht zich ongemerkt terug en het
duurde nog ongeveer een uur voordat de duizend gasten allemaal
waren vertrokken.
Froelich reed rechtstreeks terug naar kantoor en belde vlak voor
middernacht Stuyvesant thuis op. Hij nam meteen op alsof hij met
ingehouden adem op haar telefoontje had zitten wachten.
'Alles in orde,' zei ze.
'Oké,' antwoordde hij. 'Nog moeilijkheden?'
'Niets gezien.'
'Je moet toch de video's nog eens bekijken, voor gezichten.'
'Dat was ik al van plan.'