Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

geheel was op zijn beurt weer aan een stalen paneel erachter gelast.
Het hele geval zwaaide op geruisloze, gesmeerde scharnieren open
als een kolossale, driedimensionale deur. De man die zich Eddie
Brown noemde ging ze voor naar een heel andere situatie.
De verborgen kamer was zo schoon als een ziekenhuis. Hij was wit
geschilderd en langs alle vier de wanden stonden rekken en schappen.
De schappen langs drie wanden bevatten handwapens, waarvan
sommige in de verpakking, andere los. De rekken hingen vol
lange wapens, geweren, karabijnen, shotguns, mitrailleurs, meters
en nog eens meters, alles keurig op een rijtje. Er hing een doordringende
lucht van wapenolie. De vierde wand was als een boekenkast
bedekt met dozen munitie. Reacher rook een mengeling van
koper, stevig karton en iets van kruit.
'Indrukwekkend,' zei hij.
Pak maar wat je nodig hebt,' zei Eddie.
'Waar leiden de serienummers naartoe?'
'Het Oostenrijkse leger,' zei Eddie. 'Daarna wordt het vaag.'
Tien minuten later waren ze weer onderweg. In de laadruimte van
de Yukon lag Reachers nieuwe jack voorzichtig uitgespreid over
twee negen millimeter Steyr GB-pistolen, een Heckler &c Koch- MP5machinepistool
zonder demper, een Mi6-geweer en dozen met tweehonderd
kogels voor ieder wapen.
Ze reden Wyoming binnen toen het al donker was en via de 1-25
in noordelijke richting. Bij Cheyenne sloegen ze linksaf naar de 1-
80. Ze reden in westelijke richting naar Laramie en vervolgens weer
naar het noorden. Het plaatsje Grace was nog vijf uur rijden, een
eind voorbij Casper. Volgens de kaart lag het in hartje niemandsland
met hoge bergen aan de ene kant en eindeloze prairie aan de
andere.
'We logeren in Medicine Bow,' zei Reacher. 'Dat klinkt tof. Dan
proberen we morgenochtend voor zonsopgang in Grace te zijn.'
Medicine Bow zag er in het donker niet zo tof uit, maar een kilometer
of drie buiten de bebouwde kom was een motel dat kamers
beschikbaar had. Neagley betaalde. Daarna vonden ze een eethuis
een kleine twee kilometer de andere kant op, waar ze allebei een
biefstuk van drieënhalf ons aten die minder kostte dan een borrel
in Washington. Om hen heen werden de stoelen op de tafeltjes gezet.
Ze begrepen de hint en keerden terug naar hun kamer. Reacher