Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

Weer buiten zocht Neagley een telefooncel op en bleef lang genoeg
in de kou staan voor een kort telefoongesprek. Daarna gingen ze
terug naar de jeep en zij stuurde hem de garage uit en door het centrum
naar een dubieus stadsdeel. Er hing een sterke geur van hondenvoer.
'Er staat hier een fabriek,' zei ze.
Reacher knikte. 'Je meent het.'
Via een smal straatje belandden ze op een soort industrieterrein en
ze baande zich een weg door een doolhof van lage, metalen gebouwtjes.
Er waren linoleumhandelaren, werkplaatsen om je remmen
na te laten kijken, winkels waar je vier sneeuwbanden voor negentig
dollar kon kopen en andere werkplaatsen waar ze voor
twintig dollar je besturing afstelden. In een hoek stond een lange,
lage, vrijstaande werkplaats midden op een achtste hectare gebarsten
asfalt. Het gebouw had een dichte roldeur en er hing een handgeschilderd
bordje op met Eddie Brown Engineering.
'Is dat 'm?' vroeg Reacher.
Neagley knikte. 'Wat moeten we hebben?'
Reacher haalde zijn schouders op. 'Het heeft geen zin om het te
overdrijven. Iets korts en iets langs, een van elk, plus wat munitie
denk ik. Dat moet voldoende zijn.'
Ze stopte voor de roldeur en toeterde. Iemand kwam uit de personeelsingang
en was halverwege de auto toen hij zag wie er achter
het stuur zat. Hij was groot en had een dikke nek en brede schouders.
Hij had kort blond haar en een openhartig, vriendelijk gezicht,
maar grote handen en zware polsen. Niet het type waar je zomaar
ruzie mee zou willen maken. Hij zwaaide, dook weer naar binnen
en even later ging de roldeur omhoog. Neagley reed naar binnen en
de deur achter hen zakte weer.
Vanbinnen was het gebouw ongeveer half zo groot als het had moeten
zijn, maar het zag er overtuigend uit. De betonnen vloer zat vol
vetvlekken, hier en daar stonden draaibanken, boormachines, stapels
ruwe plaatijzer en bundels metalen staven. Maar de achterwand
was drie meter dichterbij dan de buitenmaten voorschreven. Het
was duidelijk dat daarachter een ruimte van behoorlijke afmetingen
schuilging.
'Dit is Eddie Brown,' zei Neagley.
'Dat is niet mijn echte naam,' zei de grote man.
Hij verschafte zich toegang tot de verborgen ruimte door aan een
stapel schroot te trekken. Die zat helemaal aan elkaar gelast en het