Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

17
De woordenwisseling speelde zich af op straat terwijl ze door
Georgetown liepen.
'Maak je je druk om mijn veiligheid?' vroeg Neagley. 'Want dat
hoeft niet. Mij zal niets overkomen. Ik kan heus wel voor mezelf
zorgen. En ik kan mijn eigen beslissingen nemen.'
'Ik maak me geen zorgen over je veiligheid,' zei Reacher.
'Wat dan? Mijn prestaties? Ik ben veel beter dan jij.'
'Dat weet ik.'
'Wat is het probleem dan?'
'Je vergunning. Jij hebt iets te verliezen.'
Neagley zei niets.
'Je hebt toch een vergunning?' vroeg Reacher. 'Om dat werk te doen
wat je doet? En je hebt een kantoor en een baan en een huis en een
vast adres. Hierna ga ik verdwijnen. Dat kun jij niet.'
'Denk je dan dat we gepakt worden?'
'Ik kan het risico nemen. Jij kunt dat niet.'
'Er is geen risico als we niet gepakt worden.'
Nu zei Reacher niets.
'Het is net zoals je tegen Bannon hebt gezegd,' zei ze. 'Ik lig daar
met m'n geweer op die gasten gericht, mijn nekharen gaan kriebelen.
Ik heb jou nodig om me rugdekking te geven.'
'Dit is jouw oorlog niet.'
'Waarom is het dan wel de jouwe? Omdat de een of andere vrouw
die ooit door je broer aan de kant is gezet is gedood in de uitoefening
van haar werk? Dat is een mager excuus.'
Reacher zei niets.
'Oké, het is jouw oorlog,' zei Neagley. 'Dat weet ik. Maar wat voor
motief je ook in je hoofd hebt dat het tot jouw oorlog maakt, maakt
het ook tot mijn oorlog. Want ik heb hetzelfde in mijn hoofd. En
ook al dachten wij er niet net zo over: zou jij mij niet helpen als ik
in de nesten zat?'
'Wel als je het vroeg.'
'Dus staan we quitte.'