Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

altijd bijgebleven. Die zie ik nog zo voor me. Het was ijskoude haat.
Het waren twee arrogante schurken die het niet konden zetten op
een andere manier gezien te worden dan zij verkozen. Alsof ik een
doodzonde beging omdat ik toevallig zag hoe ze verloren. Alsof ik
ze iets aandeed! Alsof ik hun vijand was. Ze staarden me aan. Ik
heb het opgegeven om er garen van te spinnen. Ik ben geen psycholoog.
Maar die blik ben ik nooit vergeten. Toen dat pakje kwam,
hoefde ik me geen seconde af te vragen wie het had verzonden, ook
al is het bijna dertig jaar geleden.'
'Wist u hoe ze heetten?' vroeg Reacher.
Armstrong schudde zijn hoofd. 'Ik wist niet zoveel van ze, behalve
dat ze waarschijnlijk in een naburig plaatsje woonden. Wat gaan
jullie nu doen?'
'Ik weet wel wat ik graag zou willen.'
'En dat is?'
'Ik zou graag uw beide armen breken en u van mijn leven niet meer
zien. Want als u uw mond op de dag van de verkiezing had opengetrokken,
zou Froelich nu nog leven.'
'Waarom hebt u dat in godsnaam niet gedaan?' vroeg Neagley.
Armstrong schudde zijn hoofd. Er stonden tranen in zijn ogen.
'Omdat ik geen idee had dat het ze ernst was,' zei hij. 'Echt niet,
ik zweer het op het leven van mijn dochter. Begrijpen jullie dat
niet? Ik dacht gewoon dat ze me eraan wilden herinneren om me
van mijn stuk te brengen. Ik vroeg me af of ze misschien nog steeds
dachten dat ik destijds aan de verkeerde kant had gestaan en dat
het misschien bedoeld was als een bedreiging om me politiek gezichtsverlies
te laten lijden, of een poging om me te ontmaskeren,
of zoiets. Natuurlijk maakte ik me daar niet druk om omdat ik
destijds niets verkeerds heb gedaan. Geen mens die dat niet zou begrijpen.
En een andere logische reden om dit aan mij te sturen kon
ik niet ontdekken. Ik was dertig jaar ouder, zij ook. Ik ben een rationele
volwassene, ik nam aan dat zij dat ook waren. Dus dacht
ik dat het hooguit een onaangenaam grapje was. Ik stelde me er
niets riskants bij voor. Dat kan ik je garanderen. Ik bedoel, waarom
zou ik? Dus ik was een uurtje van mijn stuk en toen heb ik het
van me af gezet. Misschien verwachtte ik een halfslachtig soort vervolg,
maar ik ging ervan uit dat het dan vroeg genoeg was om iets
te doen. Maar er kwam geen vervolg. Niet voor zover ik wist. Omdat
niemand me iets vertelde. Tot nu toe. Tot jullie het me vertelden.
En zelfs nu mogen jullie het me niet eens vertellen volgens