Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

estaan. We zijn ze een heel eind voor.'
'En wat is je bedoeling?'
'Ik zal u helpen,' zei Reacher. 'Niet dat u dat op welke manier ook
verdient. Het zal een puur toevallig nevenproduct zijn van het feit
dat ik opkom voor Nendick en zijn vrouw, een ouwe man genaamd
Andretti, twee mensen die Armstrong heten, Crosetti en vooral voor
Froelich, die de vriendin van mijn broer is geweest.'
Er viel een stilte.
'Blijft dit vertrouwelijk?' vroeg Armstrong.
Reacher knikte. 'Het zal wel moeten. Al zou het zuiver voor mijn
eigen bestwil zijn.'
'Dat klinkt alsof je een zeer drastische koers voor ogen hebt.'
'Wie met vuur speelt, zal zich branden.'
'Dat is de wet van de jungle.'
'Waar denkt u verdomme dat u anders leeft?'
Armstrong zweeg weer een tijdje.
'Dus dan weet jij mijn geheim en ik het jouwe,' zei hij.
Reacher knikte. 'En we leven allemaal nog lang en gelukkig.'
Er volgde weer een lange stilte. Die duurde een volle minuut.
Reacher zag Armstrong de politicus vervagen en de mens Armstrong
zijn plaats innemen.
'Je hebt het in de meeste opzichten mis,' zei hij. 'Maar niet in alle.'
Hij bukte zich en trok een la open. Haalde een gewatteerde envelop
te voorschijn en gooide die op het bureau. Hij gleed over het
glanzende blad en kwam een paar centimeter van de rand tot stilstand.
'Waarschijnlijk telt dit als de eerste boodschap,' zei hij. 'Die is op
de dag van de verkiezing gekomen. De geheime dienst zal wel een
beetje verbaasd zijn geweest, maar ze zagen er niet echt iets verkeerds
in. Dus hebben ze het gewoon aan mij gegeven.'
De envelop was een standaardkantoorartikel. Hij was gericht aan
Brook Armstrong, United States Senate, Washington D.C. Het
adres was geprint op het bekende, zelfklevende etiket in het bekende
computerlettertype, de veertienpunts, vette Times New Roman.
Hij was op 28 oktober ergens in de staat Utah op de post gedaan.
De flap was een aantal malen opengemaakt en weer dichtgeplakt.
Reacher sloeg hem terug en keek erin. Hield hem zo dat Neagley
ook kon kijken.
In de envelop zat niets anders dan een miniatuur honkbalknuppel.
Deze werden verkocht als souvenir of weggegeven als aandenken.