Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

klein en op hoge lang uitzien. Ze reikte de bekers aan zonder veel
uitdrukking op haar gezicht. Armstrong keek op van zijn kranten.
'Het spijt me van uw moeder,' zei Neagley.
Armstrong knikte. 'Ik hoor van Stuyvesant dat jullie me privé willen
spreken,' zei hij.
'Privé zou mooi zijn,' zei Reacher.
'Moet mijn vrouw erbij zijn?'
'Dat hangt van uw definitie van privacy af.'
Mevrouw Armstrong wierp een blik op haar man. 'Je kunt het me
naderhand wel vertellen,' zei ze. 'Voor je vertrek. Als het nodig is.'
Armstrong knikte weer en vouwde zijn kranten met veel omhaal
op. Daarna kwam hij overeind en maakte een omweg langs het koffieapparaat
om zijn beker bij te vullen.
'Kom maar mee,' zei hij.
Hij ging ze voor door de gang met de scherpe bocht en liep een zijkamertje
in. Twee agenten volgden en gingen elk aan een kant van
de deur op de gang staan. Armstrong keek ze even aan alsof hij zich
wilde verontschuldigen en deed de deur voor hun neus dicht. Liep
om een bureau en bleef erachter staan. De kamer was ingericht als
werkkamer, maar het was meer een ontspanningsruimte. Er stond
geen computer. Het bureau was een groot, oud exemplaar van donker
hout. Er stonden leren stoelen en boeken die waren geselecteerd
op hun fraaie ruggen. Tegen de muren was lambrisering en er lag
een oud Perzisch tapijt. Ergens was een luchtververser die iets van
geur de stilte in blies. Aan de muur hing een ingelijste foto, waarop
een persoon van onbestemd geslacht op een ijsschots stond. Hij
of zij droeg een enorme, gewatteerde, donzen jas met capuchon en
dikke wanten die tot de ellebogen reikten. De capuchon had een
dikke bontrand die strak om het gezicht zat. Het gezicht zelf ging
volledig schuil achter een bivakmuts en een matgele sneeuwbril. Een
van de lange wanten was geheven in een groet.
'Onze dochter,' zei Armstrong. 'We hadden haar om een foto gevraagd
omdat we haar missen. Ze heeft die gestuurd. Ze heeft gevoel
voor humor.'
Hij ging aan het bureau zitten. Reacher en Neagley namen allebei
plaats.
'Dit voelt allemaal erg geheim,' zei Armstrong.
Reacher knikte. 'En ik denk dat we het er straks over eens zullen
zijn dat het ook geheim moet blijven.'
'Wat hebt u op uw hart?'