Lee Child - Buitenwacht.pdf - Overspoor

zijn overgangsteam. Zijn vrouw genoot na de verkiezing van een
welverdiende vakantie thuis in North Dakota, dus woonde hij tijdelijk
in zijn eentje in zijn rijtjeshuis in Georgetown. Froelich had
zijn team lijfwachten bevolkt met haar beste agenten en hield ze
stuk voor stuk zo waakzaam mogelijk.
Er logeerden continu vier agenten onder zijn dak, en vier agenten
van de hoofdstedelijke politie waren permanent gestationeerd in auto's
voor het huis en in het steegje erachter. Hij werd iedere ochtend
opgehaald door een limousine van de geheime dienst die hem
met een volgauto - die de gun car werd genoemd - naar de senaatskantoren
bracht. Aan het begin en aan het eind van de zit was
er de gebruikelijke efficiënte begeleiding over de stoep. Vervolgens
bleven er drie agenten de hele dag aan zijn zijde. Het waren zijn
persoonlijke lijfwachten: drie lange kerels in een donker pak, wit
overhemd, onopvallende das en, november of niet, een zonnebril
op. Ze hielden hem binnen een strakke maar onopvallende beveiligingsdriehoek,
keken altijd ernstig, hun ogen zwierven altijd rond
en ze pasten hun fysieke positie voortdurend subtiel aan. Soms kon
hij het zwakke geluid van hun oortelefoons horen. Ze droegen een
microfoon om hun pols en automatische wapens onder hun colbert.
Hij vond de hele ervaring indrukwekkend, maar wist dat hij op kantoor
geen reëel risico liep. Buiten was de politie van Washington,
binnen de eigen bewakingsdienst van de Hill, alle ingangen van buiten
waren voorzien van een permanente metaaldetector en de enige
mensen die hij ontmoette waren ofwel verkozen leden of hun
personeel, dat talrijke malen onder de microscoop van de beveiliging
was gelegd.
Maar Froelich was minder optimistisch dan hij. In Georgetown en
op de Hill keek ze uit naar Reacher, maar die was in geen velden
of wegen te bekennen. Hij was er niet. Noch iemand anders om zich
zorgen over te maken. Het had haar gerust moeten stellen, maar
dat deed het niet.
De eerste receptie voor schenkers uit de middenmoot werd donderdagavond
in de balzaal van een groot ketenhotel gegeven,
's Middags werd het hele gebouw door honden besnuffeld, en binnen
werden er sleutelposities ingenomen door agenten van de
hoofdstedelijke politie die op hun post zouden blijven tot Armstrong
uiteindelijk vele uren later zou vertrekken. Froelich zette
twee agenten van de geheime dienst bij de deur, zes in de hal en
acht in de balzaal zelf. Nog eens vier man bewaakten de leveran-